Kerstnacht

Als kerstkado voor ons had Daan besloten om, met ons, de dag optimaal te benutten. Wat inhoud dat we dus vanaf 5.15 uur met een klaarwakkere Daan tussen ons in nog probeerden verder te dutten. Een haast onmogelijke klus aangezien Daan graag met ons wilde delen dat hij inmiddels vocabulair wat vaardiger was. Niet alleen vocabulair, ook zijn volume was flink gegroeid de afgelopen periode. Dus nadat hij voor de tiende keer tegen mij had verteld dat hij 'wakkuh' was en ik me lichtelijk geïrriteerd op mijn andere zij draaide, in de hoop daarmee zijn geklets te laten ophouden, begon hij tegen Bart. 'Papa'. 'Ja, Daan.' 'Wakkuh.' 'Fijn Daan, ikke nog niet.' De kerstgedachte begon al wat scheurtjes te vertonen. Na de mededeling 'wakkuh', volgde de volgende 'neehe'. Hij wilde naar beneden. 'Aan', wijzend op de televisie hebben ook gehoord. De dekens zijn tig keer weg getrappeld. Hij is zo'n acht keer in en uit bed geweest. Knuffel vergeten, licht moest toch uit, deur toch dicht, andere knuffel er nog bij, even de benen strekken en naast het bed staan om vervolgens te besluiten er toch weer in te klimmen. Met het nodige knie-en- elleboogwerk. Dit alles heeft zo'n 15 minuten geduurd, toen meldde kind nummer twee zich, die gillend vanaf de zoldertrap meldde dat mama ze moest komen halen en zo waren kind nummer drie en vier ook meteen wakker. 6 uur in de ochtend, de dag moest voor de 'normale' onder ons nog beginnen, maar ons gezin lag in bed. Televisie aan, papa en mama op het randje van het bed, met een klein stukje deken wat nog niet weg was getrappeld. Eerste kerstdag kan beginnen!