Even of oneven

Het is half negen 's avonds, alle kinderen liggen eindelijk gewassen en gestreken tussen de schone lakens. Hun kamers zijn opgeruimd, het speelgoed dat door de woonkamer verspreid lag, is weer opgeruimd en de wasmachine staat aan. Tijd voor een kopje thee en een boekje erbij, want manlief kijkt een film waarvan ik de verhaallijn (voor zover je kan spreken van een verhaallijn in zo'n soort film) al kan vertellen, nog voor ik het einde van de film heb gezien. Ik zal het vast verklappen 'de goede wint het van de slechte, na vele vechtpartijen, bloedende wonden, maar het is een bikkel en hij staat op en gaat gewoon weer verder. Op het laatst valt zijn tegenspeelster in katzwijm bij het zien van zijn gespierde lichaam. Hij is de held en iedereen klapt voor hem. En ze leefden nog lang en gelukkig. The End!'

Boekje wordt een tijdschrift, één artikel met mijn ogen open uitlezen moet me wel gaan lukken. Kopje thee is op en het is reclame bij manlief zijn actiefilm. Hij staat op en vraagt of ik een dropje lust. Op mijn bevestigende antwoord, krijg ik twee dropjes van hem. Jaren geleden heb ik hem namelijk een opbiechting gedaan. Ik ben een 'even-getal' mens. Vraag me niet waarom, maar de even getallen, spreken me gewoon wat meer aan. Voor het gemak vergeten we maar dat ik jarig ben op een oneven dag, in een oneven maand, dat eigenlijk ons hele gezin op oneven dagen jarig is. We wonen op een oneven huisnummer, maar we zijn dan weer wel op een even dag in een even maand getrouwd. Alleen het jaartal was oneven, maar een kniesoor die daar oplet.
Kortom, ik ben van de 'even' getallen, dus vandaar twee dropjes. Na mijn opbiechting heeft hij er heel hard om gelachen, me er mee geplaagd, maar inmiddels weet hij dat het erg serieus is.

De zak dropjes is leeg, ik heb (godzijdank) de laatste twee in mijn hand en wil er net eentje in mijn mond stoppen. Gniffelend vraagt hij of hij er ook eentje mag, wetend dat hij me in een lastige situatie brengt. Kies ik voor fatsoen en deel ik mijn dropjes? Of eet ik ze lekker allebei zelf op? Ik denk even na, geef hem vervolgens beide dropjes, dan zelf maar niks. Hij is echter nog niet klaar met zijn plagerij en zegt dat hij er maar eentje hoeft, dat ik die andere mag hebben. Om me vervolgens aan te gaan zitten kijken, want wat zou ze nou toch gaan doen? Wat een lol je al niet kunt hebben om iemand z'n 'tic'. Ik sta op en loop naar de keuken, deponeer het ongewenste dropje in de prullenbak en ga weer op de bank zitten, als manlief uiterst verbaasd vraagt 'heb je het nou weggegooid?'. Gelukkig is de film weer begonnen en zeg ik 'pas op, straks mis je het einde nog'.