Vreemden

Zoals ik al eerder heb geschreven, heeft Daan een uitgesproken voorkeur voor vreemde mensen. Daan is een superkind voor iedere stagaire, want hij loopt naar ze toe, knuffelt met ze, klimt op schoot, vraagt alle aandacht en is een en al adoratie. Helemaal super natuurlijk voor het zelfbeeld van zo'n stagiare, de eerste dag en meteen al een kind dat helemaal weg is van hem of haar. Weten zij veel dat ie dat bij iedere volgende stagaire weer doet. Sterker nog, Daan doet dit bij iedereen. De ramenwasser die een emmertje water komt halen, een collega van Bart die iets af komt geven, de vriendin van een vriendin die spulletjes komt terug brengen, de moeder van een kindje bij Gijs uit de klas, de stagaire op Gijs zijn school. Het maakt eigenlijk niet uit wie, zolang hij ze maar niet kent.

Op zich best handig zeggen de mensen dan, dan heeft hij ook geen last van verlatingsangst, maar zo handig vind ik het niet. Ik vind het niet fijn en bovenal erg gevaarlijk.  Het betekent namelijk dat hij niet op een goede manier gehecht is aan ons. Daan is erg goed in weglopen, hij loert op een onbewaakt ogenblik waarin ik heel even zijn hand loslaat en daar rent ie al. En weg is ook weg bij Daan. Hij kan hard rennen, lacht me vierkant uit als ik hem terug roep, maar komen doet hij niet. Waar het bij Gijs en Juul nog erg goed werkte om 'dag, we zijn weg'  te roepen, levert dat bij Daan alleen maar een lachbui op. Hij loopt met jan en alleman mee en zijn we hem kwijt, dan is het zaak hem zo snel mogelijk terug te vinden. Gelukkig is dat nog nooit gebeurd en hopelijk gebeurt het ook nooit.

Maar ons kind wordt steeds vindingrijker. Kon hij eerst de deur nooit open doen, doordat de klink omhoog stond, weet hij nu feilloos hoe dat moet. En zo kon het gebeuren dat ik in de keuken stond en ineens een kind voorbij zag rennen. Op zijn sokken en zonder jas. En ik nog denken ook 'wie laat er nou zijn kind zonder jas buiten lopen met dit weer?'. Pas toen viel het kwartje, het was Daan. Voor ik buiten was, stond meneer al bij de brug bij het water en had de grootste lol. Voortaan dus ook de knip op de voordeur. Oja, en op de achterdeur ook, want hoe vaak ik hem al niet in zijn t-shirt en op sokken van de schommel of trampoline heb geplukt,terwijl het regende dat het goot, die keren zijn ontelbaar. Een keer droge kleren aan op een dag is nog wel te doen, maar na een derde keer verkleden, is ook deze mama er klaar mee!