Daan

zondag 26 december 2010

Kerstmis

Die eerste kerstdag, dat we zo ontzettend vroeg wakker waren, dankzij onze zoon, die was nog lang niet afgelopen. We zouden bij mijn ouders gaan ontbijten, ze hadden kadootjes onder de boom liggen en in de ochtend zijn onze kinderen nog enigsinds flexibel en meegaand. Naarmate de dag vordert, is de flexibiliteit te vergelijken met een hard houten deur en van enige meegaandheid is niks meer te bespeuren, het kan alleen nog maar huilen,zeuren,ruziën en het is moe, misselijk van de zoetigheid en gaar van de ongestructureerde dag. Vandaar dat wij het liefst in de ochtend afspreken. Zo gezegd zo gedaan, half tien zou toch echt haalbaar moeten zijn, zeker als je vanaf kwart over vijf wakker bent.

Daan had echter besloten om zijn kont tegen de krib(be) te gooien. Hij had namelijk 's morgens heel vroeg al eens gehoord dat we naar opa en oma zouden gaan. Niet eens tegen hem gezegd, maar tegen zijn oudste broer, maar helaas voor ons was dat dus de 'foute' opmerking. Vanaf dat hij het had gehoord, heeft hij gezeurd, gedreind, gegild, gehuild. Hij heeft zijn ontbijt geweigerd, misschien dat we dan sneller weg zouden gaan. Hij heeft wel twintig keer zijn jas aan ons laten zien, misschien dat we dan eindelijk zijn bedoelingen zouden snappen. Hij heeft zich boos en luid gillend op de grond geworpen, wellicht dat we er zo van zouden schrikken, dat we meteen in de auto zouden stappen. Zelfs toen hij zijn speelgoed door zijn kamer gooide, kwam er geen reactie. Mama moest er zelfs een beetje om grinniken, wat voor een voorstelling hij gaf om toch maar zo snel mogelijk naar opa en oma te gaan. Ondertussen huppelde de andere drie er vrolijk en druk tussendoor.

 Gijs smeerde zijn nette blouse even vol met chocopasta, hij had wel erg goed opgelet, maar ineens zat er zomaar een veeg op zijn blouse. In de wasmachine ermee, hopelijk was ie nog op tijd droog en gestreken, want hij wilde echt zijn nette blouse aan.

Juul snotterde hele bellen snot uit haar neus, veegde ze af, zodat het snot tot haar oren reikte. Haar haar piekte alle kanten uit, nee ze had niet gepoept, toen ze eindelijk haar feestkleren aan had. Een klein 'seetje' had ze gelaten en toevallig zat daar poep bij.

 Pleun die had nog even een dutje gedaan, maar eenmaal wakker had die energie voor tien. Ze kroop fanatiek rond, haar doel was het vinden van dingen die je NIET kunt eten, maar wel het proberen waard zijn. Misschien zit er iets lekkers tussen, je weet maar nooit.

Daar komen nog twee enthousiast begroetende honden bij, oud en bejaard, dus ze moesten snel worden uitgelaten. De ene hond wilde niet doorlopen, de andere wel, dus daar lag Bart, in de sneeuw. Dikke elleboog als resultaat.  Een poes wilde naar buiten, de andere naar binnen. Ruzie in de deuropening wie als eerste mocht. De konijnen hadden hun complete kooi leeg gegraven, dus de bijkeuken lag vol met zaagsel. Juul zou dat wel even opvegen voor ons. Dus toen lag het overal.

Uiteindelijk was de hele familie om tien uur present, geheel in kerstkledij, haren in de plooi en hier en daar een wat verhit gezicht.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten