Vrijdag 29 april was het dan zover. Het sprookjeshuwelijk van Groot-Brittanië. Samen met Juul heb ik naar de prins en zijn knappe prinses gekeken. Ze had een prachtige mooie jurk aan, maar ja met zo'n figuurtje zie je er in een juten zak ook nog prachtig uit. Hij droeg een indrukwekkend, maar ook wel apart kostuum, dat blijkbaar zo hoort. En wat vooral ook erg sprookjesachtig was, ze reden in een koets. Juul was er helemaal van onder de indruk en vond het prachtig om te zien. Een echte prinses, in een koets, MET paarden. Vooral die paarden deden het hem. Ook ik was onder de indruk en ook wel een beetje emotioneel. Al die mensen langs de kant, al die blijde,juichende en klappende mensen. Wat een feest.Wat een geweldig gevoel moet je dat geven dat ze in rijen dik zo voor je staan te joelen, te juichen en te applaudiseren. Kortom een sprookjeshuwelijk dat vast zou eindigen met 'en ze leefden nog lang en gelukkig'.
De volgende stap zal vast gezinsuitbreiding zijn.Een schattig prinsessenmeisje of een stoer prinssenjongetje zullen het paleis vullen met hun koninklijke babygehuil. Om maar niet verder na te denken over hoe dat zal klinken in zo'n immens groot huis. Koninklijk of niet, ook hun baby zal ongetwijfeld voor gebroken nachten gaan zorgen. Klodders spuug, die meekomen met een boertje, ergens deponeren, bij voorkeur daar waar je het zelf niet ziet, maar waar anderen je dan vriendelijk op attenderen. Daar zullen de roddelbladen vast van smullen. Een prinses die er niet uit ziet na al die gebroken nachten en een jurk aan heeft vol met spuugvlekken. Maar zover zal het wel niet komen, er zullen vast talloze kindermeisjes zijn die er voor betaald worden zich onder te laten spugen en er ook geen problemen mee hebben dat ze wallen onder hun ogen hebben waar Urbanus blauwe vuilniszakken van kan maken.
Een ding is zeker,het zullen vast knappe,schattige, gehoorzame en bovenal gezonde kinderen zijn.Ooit weleens een prins of een prinses met een lichamelijke of verstandelijke beperking gezien, eentje die ernstig meervoudig gehandicapt is? Een rasechte autist, syndroom van Down, epileptisch, ADHD? Ikke niet in ieder geval. Nog nooit iets over gehoord, gelezen of gezien. Maar hoe zou dat nou gaan? Zou daar een speciale screening voor zijn? Een soort van X-factor voor toekomstige prinsen en prinsessen, maar dan anders. En wat gebeurd er als hij of zij drager is van een of ander erfelijk iets, wordt er dan niet getrouwd? Wordt de relatie beeïndigd en wordt er een nieuwe kandidaat gezocht? Is daar een bepaald protocol voor? Beslist de koningin of de regering daarover?
En stel je nou eens voor, dat er ondanks de uitgebreide screening, de kritische jury (pa,ma, regering en allen die denken zich binnen deze functie te mogen bevinden) en het nauwekeurig gevolgde protocol, wat als er dan toch een kindje wordt geboren. Een zorgintensief kindje. Hoe gaat dat dan verder? Er zullen deuren open gaan en er zal van alle kanten hulp worden geboden. Het kindje hoeft maar te kikken en er staat een medisch team van specialisten klaar. Het kindje krijgt alle mogelijke therapieën die er maar zijn om zijn of haar ontwikkeling zoveel mogelijk te stimuleren, te prikkelen en er zoveel mogelijk uit te halen wat er in zit. Geen wachtlijsten, ongeïnteresseerde artsen, mensen die zich deskundig noemen maar die alleen kijken naar wat er in het boekje staat. Geen gezeik met PGB's, taxibedrijven, zorgverzekeraars, woonvoorzieningen, werkgelegenheid, sportverenigingen, rugzakjes binnen het (speciaal) onderwijs. En vooral geen zorgen om de bezuinigingen op de zorg voor hun zorgintensieve kind. Zou er door een koninklijk zorgintensief kind wel anders gekeken worden naar de bezuinigingen, de regelingen, het ontmoedigingsbeleid? Of zou er dan wel meer begrip zijn voor de situatie waarin zijn onvrijwillig terecht zijn gekomen. Zou het voor medezorgouders ook makkelijker worden, bij het prinsje of prinsesje kon het immers ook niet op. Zouden wij het dan ook wat makkelijker krijgen en zouden er voor ons ook deuren open gaan. Zou er eindelijk meewerkendheid en inleving komen in plaats van tegenwerking en onbegrip?
Daar ben ik nou echt benieuwd naar. Maar zover zal het vast niet komen. Het is tenslotte een sprookjeshuwelijk. De kinderen van William en Catherine zullen vast gezond en wel geboren worden en opgroeien tot voorbeeldige kinderen. En zo leefden ze nog lang en gelukkig.
En stel je nou eens voor, dat er ondanks de uitgebreide screening, de kritische jury (pa,ma, regering en allen die denken zich binnen deze functie te mogen bevinden) en het nauwekeurig gevolgde protocol, wat als er dan toch een kindje wordt geboren. Een zorgintensief kindje. Hoe gaat dat dan verder? Er zullen deuren open gaan en er zal van alle kanten hulp worden geboden. Het kindje hoeft maar te kikken en er staat een medisch team van specialisten klaar. Het kindje krijgt alle mogelijke therapieën die er maar zijn om zijn of haar ontwikkeling zoveel mogelijk te stimuleren, te prikkelen en er zoveel mogelijk uit te halen wat er in zit. Geen wachtlijsten, ongeïnteresseerde artsen, mensen die zich deskundig noemen maar die alleen kijken naar wat er in het boekje staat. Geen gezeik met PGB's, taxibedrijven, zorgverzekeraars, woonvoorzieningen, werkgelegenheid, sportverenigingen, rugzakjes binnen het (speciaal) onderwijs. En vooral geen zorgen om de bezuinigingen op de zorg voor hun zorgintensieve kind. Zou er door een koninklijk zorgintensief kind wel anders gekeken worden naar de bezuinigingen, de regelingen, het ontmoedigingsbeleid? Of zou er dan wel meer begrip zijn voor de situatie waarin zijn onvrijwillig terecht zijn gekomen. Zou het voor medezorgouders ook makkelijker worden, bij het prinsje of prinsesje kon het immers ook niet op. Zouden wij het dan ook wat makkelijker krijgen en zouden er voor ons ook deuren open gaan. Zou er eindelijk meewerkendheid en inleving komen in plaats van tegenwerking en onbegrip?
Daar ben ik nou echt benieuwd naar. Maar zover zal het vast niet komen. Het is tenslotte een sprookjeshuwelijk. De kinderen van William en Catherine zullen vast gezond en wel geboren worden en opgroeien tot voorbeeldige kinderen. En zo leefden ze nog lang en gelukkig.
