Vocabulair

Alweer heel wat jaren geleden praatte Daan niet. Geen mama, geen papa, gewoon helemaal niks. Hij maakte niet eens brabbelwoordjes. Het enige wat hij maakte, waren geluiden. Zo heeft hij een hele lange periode alleen maar whiiiiiiieeeee gedaan. Daarbij ademde hij diep in, alsof hij het erg benauwd had en ondertussen zei hij dan whiiiiiiieeeee. De kassajuffrouw is zich daardoor eens een rolberoerte geschrokken, want die dacht dat ons kind in ademnood verkeerde. Ze keek me ook lichtelijk geïrriteerd aan, toen ik het luchtig weg wuifde, alsof het niks voorstelde. Wat het dus ook niet deed, maar dat wist zij natuurlijk niet.

Ook heeft hij de whaaaaaaaa-klank uitgebreid geoefend en getest. Zachtjes, maar ook luidruchtig en ondertussen druk wapperend met zijn handen. Uiteindelijk begon hij met een voorzichtige mamamamamamamamam. Lachende zei ik dan na twee keer mama, dat het genoeg was. Dat ik al wel wist dat hij mij riep. Maar Daan mamamamama-de gewoon door. En ineens viel het kwartje bij hem. Juul begon met praten. En Daan is van het nadoen. Wat waren we blij en trots op zijn allereerst 'mama' en 'papa'. 

Inmiddels zijn we heel wat jaren verder en Daan zijn spraak is met sprongen vooruit gegaan. Daan zingt liedjes. Maakt zinnetjes. Weet zich verstaanbaar te maken bij ons, maar vooral ook bij andere. En het is lang niet altijd even duidelijk, maar dat maakt hem niks uit. Hij blijft het net zolang herhalen, totdat je snapt wat hij bedoelt. Hij kent alle gebaren, die ze op school gebruiken. Ondanks dat hij ze zelf niet gebruikt, kan hij ze allemaal benoemen. En tot slot beschikt hij over een enorme woordenschat.

Dat het soms nog weleens lastig is om het juiste woord op het juiste moment te gebruiken, merkten we laatst. Zo wil Daan graag met ons 'ruzieën' en dan bedoelt hij stoeien. Als ik mijn haren aan het föhnen ben, vraagt hij of ik klaar ben met stofzuigen. En toen ik zijn tanden wilde poetsen, vertelde hij me dat er nog wat gel op zijn tandenborstel moest. Verder roept Daan te pas en te onpas 'doei, ouwe koei'. Iets wat iemand hem ooit eens heeft geleerd en wat wel lekker bekt zo nu en dan. Dat je je moeder daar dan mee voor schut zet, heeft zo zijn voordelen. Dan kijken ze een keer niet naar jou, maar naar haar. Hij kijkt graag tievie en kraakrie zingen zijn favorieten liedjes. 

Het is heerlijk om hem te horen experimenteren met woorden. Dat hij logopedie krijgt, is ook duidelijk, want soms wordt een woord overdreven duidelijk gearticuleerd. Pas geleden at hij een rauw worteltje. Daar vroeg hij om en aangezien wij hem maar wat graag aan het normale eten krijgen, mocht hij een worteltje. Hij nam een minuscuul klein hapje. Schrok enorm van de vreemde smaak en het rare gevoel in zijn mond. Haalde het worteltje uit zijn mond. Trok een erg vies gezicht en zei 'bah, dat is.....en we dachten allebei dat hij vies wilde gaan zeggen. Maar nee hoor, meneer had een nog toepasselijker woord geleerd. Dat is heel smeejug, zei hij vol overtuiging. We konden alleen maar lachen en beamen dat een wortel soms best smerig kan zijn. Daan keek ons verbaasd aan. Pakte het kleinste stukje wortel, perste het op het grote stukje en legde de wortel terug in het bakje bij de andere wortels. Zo, zei hij, ik is klaar met eten. Mag ik koek?