Carnaval

Het is carnaval. Een feest wat voor mij persoonlijk niet zo hoeft, maar waar onze kinderen al een paar weken druk over aan het praten waren. Met name de kleding die ze aan zouden trekken was een veel besproken issue. Ook Daan deed hier fanatiek aan mee. Iedere keer riep hij op luide toon dat hij als 'kraakie' verkleed ging. Hij is nu eenmaal een heeeeele grote fan van K3. Iedere avond na het eten werd steevast de verkleedkist omgespit op zoek naar de K3-jurk van zijn zusje. Met moeite kregen we hem er in gehesen. Het jurkje paste nog net. Dat het aan de achterkant niet sluit, maakte niks uit. Dat het een super mini jurkje was, maakte ook niet uit. Het zou zelfs sexy kunnen zijn, met dat randje van die inco-luier er onderuit. Maar Daan had er totaal geen boodschap aan. Hij was K3. 

Dvd werd opgezet en de show kon beginnen. Voor de televisie zong hij alle liedjes enthousiast en uit volle borst mee. Het is een genot  om hem zo te zien zingen en hij zorgt iedere keer weer voor een lach op mijn gezicht en mijn hart stroomt over van liefde voor dit bijzondere mannetje.Eindelijk is het ons gelukt om hem te filmen, want vaak als hij doorheeft dat we hem willen filmen, stopt hij meteen met dansen en zingen. Wat dat betreft is het echt een broer van zijn broer en zussen. Die geven ook alleen maar een show voor zichzelf en stoppen zo gauw er iemand kijkt.

Ondanks dat hij me erg blij maakt, wordt ik er ook een klein beetje verdrietig van. Ik kijk soms met dubbele gevoelens naar ons mannetje. Acht jaar oud is hij alweer en hij had zomaar een stoere jongen kunnen zijn. Een stoere jongen welke met zijn oudere broer ravot en zijn jongere zusjes kliert, maar ook beschermt. Ik zie de foto die ik vanmorgen heb gemaakt en zie dat Gijs en Daan qua lengte niet veel meer schelen, maar hun belevingswereld scheelt zoveel meer. Gijs die liever alleen in bad gaat, verliefd is op een meisje, onzeker is over zijn uiterlijk, om niks boos kan worden tegen ons, we snappen het toch allemaal niet, grrr ouders. De beginnende puberhormonen beginnen langzaamaan op te spelen. Nee, dan Daan. Die zit met zijn acht jaar lekker in de peuterpuberteit en is vooral bezig met zijn eigen ik. Zijn wil is wet, denkt hij en alles is vooral 'nee'. 

Wat een verschil, die jongens van ons. Toch ben ik ook enorm trots op Daan. Heerlijk onbezorgd is hij. Het zal hem een hele grote ***zorg zijn wat iedereen van hem vindt. Hij wil toch als K3? Dat de rest dat een beetje vreemd vindt, maakt hem helemaal niks. Hij geniet en doet precies wat hij zelf wil. Geen zorgen of onzekerheid of je als achtjarige nog wel als K3 verkleedt kunt gaan. Daan ploft nog doodleuk bij zijn zussen in bad. Geen zorgen of dat meisje wel of niet verliefd op je is. Verliefd, wat is dat? Daan vindt iedereen nog 'jief'. Behalve als hij zijn zin niet krijgt of als wij niet luisteren, dan zijn we 'sousserikken'. Heerlijk onbezorgd, genieten van het leven. Je vooral niet druk maken over wat andere van je vinden.

Dus gaat Daan dit jaar als k3 verkleedt naar school. Hij glimt van trots. Dolblij is hij met zijn K3-jurk. En net als de rest heeft ook hij spuitverf in zijn haar, want ja stoere jongens hebben dat. Maar dan natuurlijk wel in de kleur roze. Hij wil geschminkt als prinses, net als 'Goeltje' zijn zus. En eigenlijk wilde hij ook nog 'klakkies' aan, maar gelukkig konden we die uit zijn hoofd praten. Daar gaat hij dan, onze lieve, vrolijke Daan. Genietend van het carnavalsfeest, blij en gelukkig in zijn K3-jurk stapt hij de taxi in. Ik zwaai hem uit vrolijk uit. Dat je als achtjarige jongen als K3 verkleedt gaat, je niks aantrekt van de maatschappij, zonder genre vertelt dat je een grote fan bent van K3. Dat, ja dat vind ik nou STOER!!