Liedje zingen

Het is een woensdagochtend. Op deze dag breng ik Daan altijd zelf naar school. Dit doe ik omdat ik het belangrijk vind om ook met zijn school en leerkrachten persoonlijke kontakt te hebben. Op woensdag mag Daan altijd voorin zitten,hij is tenslotte al een grote jongen. Weliswaar met een tuutje in zijn mond, zijn beertje in zijn hand geklemd en zijn grote knuffeltijger in zijn armen. Maar hij is inderdaad al een grote jongen die weet hoe hij voorin moet zitten. 

Ik kijk op zij. Hij zit heerlijk rustig voor zich uit te kijken. Ik zie het speentje op en neer gaan, net zoals dat het dat doet als een baby driftig op zijn speentje sabbelt. Het vertederd me. Mag ik cliniclowns horen, mama vraagt Daan en haalt me hiermee uit mijn dagdromerij. Natuurlijk mag dat, jongen. Ik zet het eerste nummertje op. Dat is zijn lievelingsliedje. Circus Boemtata.

We rijden weg en de radio gaat automatisch wat harder. Daan begint voorzichtig mee te neuriën. Het neuriën gaat over in een zacht zingen. En van het zacht zingen gaat het over in harder zingen. Net zolang tot hij uit volle borst meezingt. Hij wiegt naar voren en naar achteren en zingt luidkeels mee. Hij kent de hele tekst, weet precies wanneer hij even moet stoppen en wanneer er een pauze in het liedje komt. Dan schakelt hij namelijk weer over naar neuriën. 

Ik geniet van ons mannetje. Wat een heerlijk kind is het toch. Zo ongecompliceerd. Zo zonder schaamte en zo vol van trots zit hij zingend in de auto. Hij geniet van het liedje en vraagt of het nog een keer op mag. Natuurlijk mag dat, Daan. Zo vaak als je maar wilt, zolang je maar luidkeels en vol overgave zingt. Dat mooie moment met dat speciale gevoel, het genieten van ons mooie zingende mannetje, dat moment wil ik koesteren en heel lang vasthouden.