Ik ben niet nieuwsgierig hoor, ik houd gewoon graag alles bij. Ik wil graag het een en ander van mijn medemensen weten, maar om nou te zeggen dat ik alles wil weten. Nee hoor. Ik ken ergere gevallen van nieuwsgierigheid, Of zouden zij ook zeggen dat ze alleen maar alles graag bijhouden? Ik ben in ieder geval een echte bijhouderd.
Zo ook jaren geleden bij Boutkan, de dansschool waar ik op zaterdagavond ging vrijdansen. Het grappige is dat manlief ook bij Boutkan danste, maar dat we elkaar daar niet van kennen. We hoorden allebei bij een andere vriendengroep, maar kenden allebei wel meerdere mensen uit elkaars vriendengroep. Behalve elkaar. We leerden elkaar pas zo'n vier jaar later kennen. Dat vrijdansen was voor mij eigenlijk een soort pré-uitgaan. Ik mocht namelijk pas echt uit, als ik zestien was. Toen vond ik dat hopeloos ouderwets, maar nu klinkt het toch wel erg jong. Voor Gijs is dat al over zes jaar. Pfffft...nog maar niet aan denken.
Ik ging braaf met een vriendinnetje naar het vrijdansen. We hadden de grootste lol en maakten regelmatig een rondje danszaal om eens te kijken wie er allemaal waren. Echt gedanst heb ik niet, want ik had niet bepaald de beste dans- en ritmegenen toebedeeld gekregen van moeder natuur. Vriendinnetje en ik hadden iedere week dansles met onze vaste danspartners. Met de nadruk op dans, want hij was wel aardig en leuk, anders dansten we er natuurlijk niet mee, maar verliefd was ik niet op hem.
Volgens mij heette hij Patrick, maar dan moet ik heel diep graven. Patrick kwam me tijdens een zaterdagavond toch vragen om met hem de jive te dansen. Voor de niet kenners onder ons, de jive is best een vlotte dans. Eigenlijk had ik niet zo'n zin, maar vriendin en danspartner stonden ook al op de dansvloer en wenkten overdreven naar mij. Ik zuchtte, oké dan. Tijdens het dansen, was ik druk met tellen en moest ik mijn best doen om goed te leiden. Tja, ik houd ook graag de controle, dus waarom zou een man moeten leiden tijdens een dans?
Ondertussen keek ik over de schouder van mijn partner eens even goed rond. Misschien zag ik wel een of andere bekende waar ik na de dans even mee kon gaan praten. Het was druk op de dansvloer, maar mijn danspartner en ik zaten in een goed ritme en dansten fanatiek de jive. Ineens was hij weg, maar ik besloot toch door te dansen. Compleet in danshouding, jive'de ik door. Het was eigenlijk net alsof ik met een denkbeeldige danspartner aan het dansen was. Ik stampte vrolijk door op de maat en keek de zaal eens goed door. Hé, zag ik daar in de verte niet? Ieuw,, danst hij met haar? Wat een piiiiiieeep zeg!! Ik keek overal naar toe, behalve naar mijn danspartner. Tja, je moet natuurlijk wel alles goed bijhouden. En ineens was mijn danspartner er weer en we dansten alsof hij niet weg was geweest.
Aan het einde van de dans, lagen mijn vriendin en haar danspartner dubbelgevouwen van het lachen in elkaars armen. Of ik wist hoe raar het eruit zag? Dat ik zomaar op een volle dansvloer door danste, terwijl mijn partner op de grond gehurkt zat en zijn veter aan het strikken was. Op mijn excuus dat ik in het ritme van de dans wilde blijven, barstten ze in een nog harder lachen uit. Ik was namelijk de enige die compleet uit de maat danste. Mijn danspartner lachte als een boer met kiespijn. Dus bij deze, sorry Patrick (als je zo heet tenminste), ik was druk met bijhouden, want daar ben ik wel erg goed in.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten