Daan

maandag 31 januari 2011

Lenig

Daan is hypermobiel. Toen hij zich net op kon trekken in de box, stond hij vaak op de wreef van zijn voet. Om dan ook nog te gaan springen. Wij konden er met onze pet niet bij dat dit geen pijn deed, dat hij dit kon. Daan is nog steeds erg soepeltjes, maar op de een of andere manier is hij ook weer erg stijf. Als we weg gaan, laat ik Daan zelf in de auto stappen. Hij zal het toch moeten leren en een puber van zestien die kan ik echt niet meer in de auto getild krijgen.

Ik kan (als ik de tijd ervoor zou hebben) staan kijken hoe hij in die auto klimt. Dat gaat zo moeizaam, zo houterig en vooral zo zonder enig inzicht, dat hij vaak met zijn hoofd onder beland. Of hij ligt achter de autostoelen, of dwars over de bank. Dan moet ik hem weer uit die benarde positie zien te krijgen vooral hem op een normale manier in zijn autostoel.

Ook als Daan in bad klimt, gebeurd dit op zo'n onlogische manier. Een been over de rand lukt hem nog wel, maar het tweede been wordt al lastig. Uiteindelijk laat hij zich met een plof in het water plonzen, een grote vloedgolf in onze badkamer is het gevolg. Om nog maar niks te zeggen over de manier van uit bad komen.

Ik kan me erover verbazen wat voor een houten klaas hij soms is. Niks gaat op een logische manier. Vanmorgen wilde Daan bij ons in bed komen liggen. Juul wilde ook naast mama, dus ik schoof een stukje op, zodat Daan er ook nog bij kon. Normaal leg ik hem meteen op de goede plek en ga zelf naast hem liggen, maar dat ging nu niet, hij moest er zelf inklimmen en gaan liggen. Na het nodige gehannes, de vele porren en ellebogen in mijn buik, lag hij te hoog in ons bed. Zijn hoofd hing tegen het hoofeinde in een onnatuurlijke knik, maar Daan vond het al wel best. Hij was vast blij dat ie eindelijk in bed lag. Ik heb hem wat naar beneden getrokken en zo lagen we een minuut of vijf. Toen schoot hem ineens te binnen dat hij zijn geliefde tijger was vergeten en die wilde hij gaan halen. Daan gooide zijn benen uit bed en wilde tegelijkertijd gaan zitten, een luide plof volgde. Hij was gewoon uit bed gevallen,hij stond enigsinds verbaasd op, ging zijn tijger halen en hetzelfde ritueel van gaan liggen herhaalde zich, alleen dan nu met tijger. Toen hij voor de tweede keer uit bed wilde, wist ik dat ik hem een duwtje in zijn rug moest geven, zodat hij eerder zat dan dat zijn benen eruit waren.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten