Kapper

Het was weer tijd. Daan kon niet meer naar buiten kijken door dat lange haar voor zijn ogen. Aangezien hij geen gel in wil, hing het als twee gordijnen voor zijn ogen. Nou wil Daan wel gel, maar gel in, betekent haren wassen en daar is Daan panisch bang voor. Dus geen gel voor Daan! Maar goed, als je haren te lang zijn, ga je naar de kapper. Gelukkig is hij altijd vrolijk als hij bij onze kapster binnenkomt. We gaan namelijk niet naar een gewone kapper, maar naar een thuiskapster. Hij is altijd enthousiast, stapt vrolijk en blij de drempel over en gaat spelen met het speelgoed van haar kindjes. Tot zover dus niks geks aan de hand.

Maar dan, dan komt allereerst de zwarte kapmantel. Hij begint al wat te piepen, dat ding moet af. Ook al heeft hij zijn handen vrij, geen kapmantel aan. Het piepen gaat over in jammeren, want Daan zit vast in de kinderstoel. Voorzichtig maakt ze zijn haren nat, nu wordt het jammeren huilen en dan komt daar de kam en de schaar. ‘Daan, niet bang zijn” zegt Juul, maar Daan is wel bang en vooral erg boos. Want Daan vindt haren knippen vreselijk. Ik weet niet of hij het kammen niet fijn vindt, door zijn tactiele afweer. Of misschien vindt hij het geluid van de knippende schaar niet fijn. Of dat hij vastzit in een stoel en niet weg kan. Vreselijk om hem zo boos te zien, huilen, schreeuwen, met zijn voeten trappelen. Hij probeert de handen van de boosdoener, in dit geval dus de kapster, weg te duwen, dus moet ik hem ook nog in een soort van houdgreep houden. Ondertussen knipt de kapster mee met Daan zijn bewegingen, want hij beweegt van voor naar achter, draait zijn hoofd en zit geen seconde stil. Inmiddels zit zijn nek vol met kleine kriebelhaartjes, is hij bezweet en plakken er kleine haartjes in zijn gezicht. Hij kwijlt van het schreeuwen, dus ook rond zijn mond en in zijn mond zit volop haar. Het snot loopt uit zijn neus en dan….dan is eindelijk de kapster klaar. Zo gauw het woord ‘klaar’ valt, stopt het wiebelen, het krijsen en is Daan ineens kalm. Hij staat op van zijn stoel, ik kan hem nog net afkloppen en gaat weer met het speelgoed spelen.

Ik ben blij met onze kapster, zij pakt het prima op, reageert super op onze schreeuwende zoon en ondanks dat ze zijn haren knipt, is Daan helemaal weg van haar. Wat zou ik zonder haar moeten? Dan ben ik een ware attractie voor het personeel en de andere kappersklanten. Gelukkig hebben we onze thuiskapster en hopelijk blijft ze dat nog heel lang!