Herfst

Een paar maanden terug reed ik naar huis. De zon scheen en even voelde ik de herfst in mijn lijf. Zulke mooie kleuren, zo’n warme gloed die door de gekleurde bladeren nog warmer leek.

Ik moest denken aan mijn eerste (en overigens ook enige) schooljaar op de PABO. We kregen een opdracht om uit te werken. De vraag luidde als volgt, kun je een seizoen voelen? Toen kwam als eerste de gedachte ‘ja, logisch toch.’

In de winter kan het zo koud zijn, je handen tintelen, je tenen zijn er zowat afgevroren, dat voel je echt wel. En als in de zomer de mussen van het dak vallen en de zweetdruppeltjes parelen over je rug naar beneden, dan weet je echt wel hoe de zomer voelt. Maar hoe voel je dan de lente en de herfst? Ik had geen idee, verder dan dat het zo bossig ruikt in de herfts kwam ik niet.

Maar die paar maanden geleden, op dat ene mooie moment, wist ik dan eindelijk dat ik de herfst ook kon voelen. Ik voelde het diep van binnen, het leek wel of ik zelf ook een beetje herfstig was. Wat was het mooi, wat een geritsel en geruis van de bladeren. De bomen lieten hun takken meedeinen op de wind, die zo af en toe eens aanzwol om nog extra krachtig te blazen.

Ik voelde me net zo warm van binnen, voelde de wind door mijn gepieker ruisen. Voelde het geritsel tussen alle belangrijke en onbelangrijker zorgen gaan en tegelijk voelde ik dat de wind al die onbelangrijke zorgen met zich mee nam. Het voelde heerlijk, mijn hoofd leegmaken, alles wat er niet toe doet meegeven aan de wind. En de mooie herinneringen, de dingen die echt belangrijk zijn, die bewaar ik in mijn wortels. De wortels die stevig in het leven staan, zich niet zomaar los laten rukken. Die zorgen dat ik met twee benen op de grond blijf staan, dat ik vooral blijf denken aan mijn gezin, dat toch het allerbelangrijkste is.

Het lucht op, het geeft ruimte, het maakt me vrolijk en blij. Ik kan alles weer aan. Morgen ga ik weer naar het bos. Helaas zijn die mooie momenten er niet onbeperkt, ze zijn er vaak als je het niet verwacht en juist dan moet je er van genieten, want voor je het weet, regent het de volgende dag en de dag daarna en daarna….