Ballenbak

Laatst waren we een ochtendje in een indoorspeeltuin, wij als complete familie en vrienden van ons met hun zoontje. Dit kan twee kanten uit, Daan vindt het of helemaal super of hij vindt het te druk en wil alleen maar weg. Gelukkig ging het nu eigenlijk supergoed. Binnen no-time waren we de drie oudste kwijt. Stress alom, waar is Daan? Waar Juul en Gijs zijn is dan even minder belangrijk, die lopen niet zomaar verloren. Maar goed, Daan rende met jas en schoenen nog aan al richting de ballenbak. Dit zou goed gaan komen. Hij had er veel zin in!

Daan wilde echter meer dan alleen de ballenbak, hij wilde ook klimmen en klauteren. Dus mama mocht mee. Daan kroop door gangetjes, klom op verdiepingen en schoof op zijn buik tussen twee rollers door. En mama moest maar mee doen. Nu is zo’n klimtoestel speciaal ontworpen voor kinderen, hooguit tot een jaar of twaalf en dus niet geschikt voor moeders met iets teveel ronde proporties en claustrofobische gedachten. Maar goed, eindelijk hadden we de glijbaan bereikt. Vlug Daan eraf geduwd en toen zelf naar beneden gegleden, duimend dat ik niet klem zou komen te zitten. Maar het paste net, gelukkig!

Inmiddels hoorde ik Juul gillen en krijsen. Ze had ruzie met een jongetje. Aangezien Juul twee grotere broers gewend is, gaf ze zich niet gewonnen, ook al was het jongetje een kop groter. Ze hield hetzelfde sleetje vast als het jongetje. Na het even aangekeken te hebben, zag ik dat Juul kracht begon te verliezen en besloot ik in te grijpen. Hurkend en op ooghoogte vroeg ik aan beide kinderen, wie het sleetje het eerste had. Je moet om de beurt doen. Het jongetje keek me niet begrijpend aan, schudde met zijn hoofd en maakte een paar vreemde klanken. Ik zag in zijn ogen dat Juul bezig was om zijn structuur te doorbreken en gaf hem zijn sleetje. Er stonden inmiddels voldoende andere sleetjes.

Wat ik me nou afvraag is waar waren de ouders van dit jongetje? Hebben zij gezien wat er gebeurde en wat dachten zij daarvan? Wat knap van ons kind dat hij toch weer ‘gewonnen’ heeft? Zie je wel, ook al heeft hij een beperking hij redt zichzelf wel. Of  maakte het hun niet zoveel uit wat hij deed, zolang ze maar rustig konden zitten. Ook Daan heeft een beperking en snapt de bedoeling van andere vaak niet, maar hij moet ook leren om op zijn beurt te wachten, om samen te delen, ook al kost dat veel moeite en wordt hij dan soms boos. Beperking of niet, dit zijn sociale vaardigheden ook Daan moet leren.