Spelen

Gijs had een vriendje en twee vriendinnetjes te spelen, gezellige en drukke boel dus. Inmiddels zijn de meeste kinderen al wel gewend aan Daan. Daan is echter nog niet zo gewend aan hun. Hij zoekt nog steeds kontakt door ze te duwen of nog een leuke....hij gaat voor hun neus staan en dan niet zomaar voor hun neus. Nee, het is zo goed als neus aan neus. dan biedt hij ook vaak nog zijn drinken of koek aan en een 'nee' accepteert hij eigenlijk niet. Vaak kijken de kinderen dan hulpzoekend naar Gijs, maar die snapt niet wat ze bedoelen. Hij is dit namelijk volledig gewend. En vervolgens kijken ze hulpvragend naar mij.

Gisteren hebben we eerst met alle kinderen aan tafel gegeten en Daan kwam daarna thuis van school. Hij was blij verrast door de drukte en genoot hiervan. Alle kinderen gingen beneden spelen, maar al gauw verdwenen ze naar boven. Iedereen behalve Daan. Hij was erg boos en verdrietig, ook hij wilde boven spelen. Samen met de rest. Mijn hart brak om hem zo te zien. Even twijfelde ik, maar ik wist ook dat het spel wat ze boven aan het spelen waren, na vijf minuten nog hetzelfde zou zijn. Daan wordt namelijk helemaal 'wild' als hij op Gijs zijn kamer mag spelen.

Ten eerste omdat het niet zo vaak mag, dus ben je er een keer, dan moet je er van profiteren. Bovendien heeft Gijs een bed met een trapje, dus dat is helemaal super. Vlug daar boven in bed en dan als het kan springen of rollen, maakt allemaal niet uit. Als je maar goed met je voeten trappelt en daar gaat het dan weleens mis. Dan sneuvelt er iets wat net heel kostbaar was. Dan krijgen we nog de zorgvuldig gebouwde toren van kapla, die ligt in een ziep om. De autootjes worden uit de bak getrokken en Daan gaat race over vanalles heen. Daan is erg goed in het betere been-en voetenwerk en ook dan gaat er vanalles door elkaar. Tot grote ergernis van Gijs.

Gisteren waren er echter andere kinderen boven en al met al zaten er dus vijf kinderen op Gijs zijn kamer. Het ging er druk aan toe, dus Daan zou er niet op hebben gevallen. Alleen koos ik op dat moment voor mezelf. Ik had even geen zin om steeds 'nee Daan' 'niet doen, Daan' te horen, vaak moet ik hierop inspringen, corrigeren. De ene keer Daan, de andere keer Gijs of Juul vanwege een aanval van flauweritus. Nu was eindelijk de rust beneden terug, Pleun kroop lekker rond, alleen Daan was intens verdrietig en boos. Zelfs zijn treinbaan kon hem niet afleiden. Hij wilde geen 1 op 1 aandacht van mama, hij wilde hetzelfde als de rest.

Erg zielig om hem zo te zien, maar uiteindelijk bood het filmpje van K3 uitkomst. Daan kroop bij mij op schoot en samen keken we naar K3. Gelukkig kwam de bups al snel weer naar beneden en kond Daan beneden meespelen. Op dat moment hoefde het voor hem niet meer, hij keek liever met mij naar K3.