Weekend weg

We zijn net terug van een heerlijk weekend weg. Een weekend waarin we ons even een gewoon en normaal gezin hebben gevoeld. Maar ook een weekend waarin we ons niet compleet voelden. We hadden tenslotte maar de helft van onze kroost bij ons en we hadden dit zo graag als gezin gevierd, maar op deze manier heeft ieder kind op zijn of haar manier kunnen genieten.
Op zulke momenten voel ik me even de moeder die ik altijd zou willen zijn. Het lijkt wel of ik dan beschik over een engelengeduld voor de 'wensen' van onze kleine koninklijke hoogheid, alsof ik gek kan doen met Gijs of gewoon een potje kan stoeien met hem. Ik merk dat ik niet zo snel geïrriteerd ben, loop te stressen als ze aan het treuzelen zijn en gewoon een ontspannen moeder ben. De kinderen op hun beurt reageren daar ook weer positief op en zijn gezellig, luisteren goed, helpen mee en zeuren niet. Op zulke momenten voel ik me zo goed, ik heb bergen vol energie, kan de hele wereld aan. Steeds weer denk ik na zulke momenten, dit gevoel moet ik vasthouden, ook als we weer thuis zijn.
Op zulke momenten merken we pas, hoeveel Daan (zonder zijn schuld) vraagt van ons als gezin. Hoeveel anders dat we ons dan gedragen en onbewust zijn. Hoeveel dingen er niet vanzelfsprekend zijn en hoe fijn het soms is om even daaruit te kunnen stappen. Daar tegenover staan natuurlijk ook de schuldgevoelens, waarom brengen we hem weg? Misschien had Daan het toch ook wel leuk gevonden of had hij er op zijn manier ook van genoten? Zou hij snappen dat hij niet mee mag? Dat hij vaak 'buitengesloten' wordt? Ook al weten we dat het geen buitensluiten is wat we doen, toch voelt het wel zo. Het voelt als een stukje verraad, waarom mag hij niet zijn zoals hij is en genieten op zijn manier? Maar we hebben dit op zijn tijd nodig, even de batterij opladen, de energie die Daan verbruikt is optimaal hoog. Ook de andere kinderen hebben dit nodig, zij kunnen even gewoon kind zijn, geen rekening houden met Daan.
Gisteren en vandaag waren we een gewoon,doorsnee gezin. Heerlijk burgerlijk en saai. We hebben gewinkeld, belachelijk veel nieuwe kleding gekocht voor ons allemaal, we hebben in een eetcafé gelunched, we hebben genoten van alle mooie kerstversieringen die er al hingen, we waren lekker laat in ons hotel, hebben 's avonds laat nog gezwommen en 's morgensvroeg weer. We lagen allemaal lui en laat in ons bed. We hebben gelachen en gek gedaan. We zijn naar het pakhuis van Sinterklaas geweest, hebben daar een pietendiploma gehaald, een speurtocht gedaan en we hadden alle tijd om dingen uit te leggen, echt te luisteren en te praten met onze kinderen. Alle aandacht even voor hun.
Nu is het zondagavond, ons gezin is weer compleet. Boven liggen er vier prachtige kinderen te slapen. Heerlijk om straks voor wij gaan slapen even over hun bolletjes te aaien, ze toe te dekken en welterusten te kussen. Hoe fijn het afgelopen weekend ook is geweest, het fijnste is het om weer thuis en compleet te zijn. Dit is hoe nu eenmaal ons leven is en wie wij zijn. Wij zijn namelijk een heel gewoon burgerlijk,bijzonder gezin!