Verlanglijstje

Lieve Sinterklaas,

U bent eigenlijk een echte kindervriend, maar toch zou ik u wat willen vragen. Ik heb hier mijn verlanglijstje, misschien kunt u er iets mee. Al leest u het maar eens een keer door, wellicht heeft u wel iets staan op een stoffige zolderkamer in uw spaanse villa. Iets waar u weinig waarde aan hecht, maar wat voor mij des te waardevoller is. Iets wat niet in geld is uit te drukken, iets waar ik alles voor over zou hebben en alles voor zou doen om ook maar een klein dingetje van mijn verlanglijstje te krijgen.

Ik wil geen nieuwe kleren, geen luxe parfum, geen dure sieraden, bergen snoepgoed of de nieuwste van de nieuwste mobiele telefoon.
Het enige wat ik wil, is voor Daan het leven wat wij voor ogen hadden, waar wij over hebben gepraat en gefantaseerd. Een leven zoals ieder ander kind, een leven zoals een leven hoort te zijn. Zoiets als een lang en gelukkig leven, zeg maar.

 Een leven waarin hij een fijne schooltijd beleeft, met vriendjes waar hij mee afspreekt en waar hij logeerpartijtjes meemaakt. Waar hij wordt uitgenodigd voor kinderfeestjes en waar hij zelf een kinderfeestje viert. Hij gaat studeren, krijgt een prettige vriendengroep met wie hij op stap gaat en een biertje drinkt. Hij behaalt zijn diploma en ook zijn brommercertificaat. Hij koopt samen met zijn broer een brommertje, wat ze opknappen en waar ze hun vriendinnetjes mee naar huis kunnen brengen.

Later krijgt hij een leuke baan, een baan waarin hij kan doen waar hij zo goed in is en waar hij plezier in heeft. Hij krijgt collega's, misschien ambitieert hij wel een leidinggevende functie. Op een dag komt hij een lieve vriendin tegen met wie hij een leuk huisje zoekt. Hij bezoekt zijn oude, wellicht dementerende ouders en zorgt voor hen, zoals zij voor hem hebben gezorgd toen hij nog een kleine Daan was. Hij ziet zijn broer en zussen regelmatig en lacht met hun, haalt herinneringen op uit zijn jeugd. We hebben de zorg los kunnen laten, hij is tenslotte volwassen en zelfstandig. Misschien is hij zelf wel vader en geeft hij een stukje van zijn opvoeding aan hen door.

Ik weet ook wel dat het eigenlijk heel veel gevraagd is van u. Met dit verlanglijstje kunt u niks. U kunt hiervan niks in mijn schoen stoppen, we zullen het helemaal zelf moeten doen. Er zelf voor vechten om Daan een prettig leven te geven, met mensen om hem heen die van hem houden zoals hij is. Mensen die hem niet beoordelen op zijn afwijkende gedrag, die net als wij zullen vechten om er alles uit te halen wat er in zit.

Het zou zo makkelijk en fijn zijn om vanavond een briefje in mijn schoen te stoppen, ik zou morgenvroeg vol spanning en opwinding naar beneden rennen om te kijken of er iets in mijn schoen zit. Mijn schoen is leeg en Daan kan eindelijk aan de toekomst beginnen zoals het eigenlijk had moeten zijn....