Twijfelde ik net nog waarover ik moest schrijven, heb ik na een telefoontje weer genoeg om over te schrijven. Even terug naar gisteren, ik belde net zoals anders, naar de apotheek om luiers voor Daan te bestellen. Daan heeft een luierindicatie gekregen, dat houdt in dat we de luiers voor Daan vergoed krijgen van de zorgverzekering. In dit geval VGZ. De eerste keer dat we het aan hebben gevraagd, werd het afgegeven met de mededeling dat er wel meer kinderen van drie jaar waren die nog niet zindelijk zijn. Alle verslagen van de het Zonnelicht en het ziekenhuis werden voor het gemak maar vergeten. Na een half jaar hebben we het nogmaals aangevraagd, vooral omdat we van verschillende mensen om ons heen te horen kregen dat zij voor hun kind WEL gewoon een indicatie hadden gekregen. Dus mochten we voor een tweede keer een machtigingsformulier invullen, het nodige papierwerk bij elkaar zoeken, kopiëren en meesturen. Onze aanvraag werd in behandeling genomen. Na een aantal weken kwam dan het bericht dat Daan toch recht had op een luierindicatie en dat er een machtiging werd afgegeven. Uit de brief bleek dat we het zelfs met terugwerkende kracht kregen…..communicatie binnen VGZ is ook optimaal hoor! Eerst wordt het afgekeurd, om het vervolgens wel goed te keuren.
Ik gebeld naar het VGZ, hoe we het op moesten gaan lossen met dat terugwerkende jaar, we hadden namelijk de luiers in dat jaar steeds zelf gekocht. Tja, daar moest de mevrouw even over nadenken. Had ik de luiers wel bij de apotheek gekocht? Natuurlijk niet mevrouw, ik ga toch geen dure luiers bij de apotheek kopen, voor het geval dat de VGZ besluit om een afgekeurde aanvraag alsnog met terugwerkende kracht goed te keuren. Tja, zei de mevrouw weer, heeft u dan de bonnetjes bewaard? Ja hoor, die bewaar ik voor het geval jullie alsnog jullie goedkeuring geven over een luieraanvraag. Toen was het stil. En toen kwam dan eindelijk de lang verwachte zin: ‘dan denk ik niet dat we iets voor u kunnen betekenen.’ ZUCHT….dat duurde lang, voor ze deze zin uitsprak, meestal horen we die wat sneller. Uiteindelijk hebben we na een klacht ingediend te hebben, het gehele bedrag van de aangeschafte luiers vergoed gekregen.
Maar nu terug naar waar we waren. Ik belde naar de apotheek, zij bestellen de luiers voor Daan en de volgende dag kan ik alles weer ophalen, zes pakken maar liefst dan kunnen we weer even vooruit. Zo ook gisteren. Maar vrijwel meteen belde de apotheek terug, de indicatie van Daan was verlopen. Of ik de VGZ daarover kon bellen en een nieuwe aan kon vragen. En zo kwam het dat ik ineens weer een verhaal te schrijven had. Allereerst werd ik na het afluisteren van het introductiebandje doorverbonden met een mevrouw die de nodige informatie nodig had. Na twee keer hetzelfde verhaal te hebben gedaan, begreep ze eindelijk dat het om een verlenging ging en niet om een nieuwe aanvraag. Ik ga het even nazoeken, heeft u een klein momentje, zei de VGZ-mevrouw en ik werd in de wacht gezet. Normaal klinkt er dan een muziekje, maar nu was het doodstil aan de andere kant van de lijn. Ik had al zo’n donkerbruin vermoeden dat er iets niet goed was gegaan, maar je moet ze wel een kans geven. Het momentje werd een moment, zo’n groot moment dat ik de hele was weg heb kunnen vouwen en toen het moment dan eindelijk voorbij was hoorde ik tuut,tuut,tuut. Opgehangen!!!! Weer terug gebeld, weer datzelfde introductiebandje en toen ineens een VGZ-meneer aan de telefoon. Hij vond het vervelend dat ze me weg hadden gedrukt en snapte het ook niet en nee, er was nog geen notitie gemaakt, dus of ik mijn verhaal nog een keer wilde doen.
Om een lang verhaal kort te maken, er moest toch echt een nieuwe aanvraag worden gedaan, een nieuw formulier invullen, maar Daan was bekend bij hun, dus hij verwachtte wel dat het goed zou worden gekeurd. Eigenlijk ben ik nog het meest boos op mezelf, ik kon met moeite mijn ‘boze’ tranen bedwingen, had een gebroken stem en wilde hem eigenlijk uitmaken voor iets heel lelijks, maar ik ben netjes opgevoed (zeggen ze), dus hield ik me in, maar dit is waar we zo moe van worden. Nu gaat het om het VGZ, maar de volgende keer is het weer iets anders. Alsof we nog niet genoeg te regelen en organiseren hebben. Oja, zei de meneer ook nog, als je dan de bonnetjes bewaard dan kunt u die gewoon bij ons declareren. Fijn, dat dat mag meneer!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten