Als ik naar mezelf kijk, zie ik dingen die ik anders misschien niet had gezien of in mindere mate. Door Daan heb ik geleerd om mijn mond sneller open te doen, als ik het ergens niet mee eens ben. Ik neem niet meer zo snel genoegen met iets en kom je aan Daan dan kom je aan mij, dan wordt ik erg fel.
Ik ben tenslotte zijn 'stem', ik ben degene die voor hem op moet komen, omdat hij het zelf tenslotte niet kan. Ik ben degene die sturing moet geven aan zijn dag, laat ik hem vrij dan heb ik binnen no-time een strontvervelend kind, dat gewoon niet weet wat hij met zichzelf aanmoet. Bouw ik voor hem een mooie treinbaan, het liefst met heuveltjes, dan heb ik geen kind aan hem, hij kan daar heerlijk mee spelen. Gaan we fietsen dan geniet hij met volle teugen van alles om hem heen. Hij ziet de mensen die hem nakijken niet, maar hij ziet de auto's om naar te zwaaien, de koeien, de vogels in de lucht. Ook wij zien deze dingen, dingen die je anders als vanzelfsprekend ervaart, maar nu met andere ogen bekijkt. Wij zien een kind dat geniet van het leven, dat geen zorgen kent en alleen het mooie van de wereld ziet.
Ik word steeds weer gedwongen na te denken over wat ik zeg of wat ik doe en waarom ik dat doe, Daan bekijkt tenslotte alles op zijn manier en begrijpt de dingen ook op zijn speciale manier. Daardoor ben je je wel heel bewust van jezelf en ook dat kan soms erg prettig zijn.
Ook onze andere kinderen zijn anders geworden door Daan. Ze hebben eigenschappen ontwikkeld die ze anders pas veel later hadden ontwikkeld. Ze zijn zelfstandig, begrijpend, meelevend en sociaal. Voor hen zijn er geen mensen die anders zijn dan zijzelf, Daan is tenslotte ook Daan zoals hij is. Voor hen is iedereen hetzelfde en iedereen heeft zo zijn eigen ding. Zij zien de goede en mooie dingen in een mens en oordelen niet op afwijkend gedrag. Ook zij zijn trots als Daan iets kan, iets nieuws heeft geleerd. Ook zij zien een bijzonder mens en ontwikkelen daardoor ook een andere kijk op de wereld.
Natuurlijk heb ik ook een liefdevolle man zonder wie ik het niet had gered en van wie ik zielsveel houd. En ik weet zeker dat door Daan onze relatie zoveel sterker is geworden. Wij vechten samen om het beste eruit te halen voor Daan, we zullen er alles aan doen om hem een zo prettig mogelijk leven te bieden, we weten als geen ander hoe we ons voelen als Daan weer een sprongetje vooruit heeft gemaakt. We genieten en worden vrolijk als we ons mannetje zien genieten. We kennen Daan door en door en kunnen op elkaar terug vallen als de een even een terugslag heeft. Samen zijn we sterk en ons gezin staat op de eerste plek, al het andere is minder belangrijk, maar niet onbelangrijk. Een sociaal leven is natuurlijk ook een vereiste om te 'overleven', om even Bart en Claudia te zijn en om onze ervaringen/gevoelens en zorgen te delen met mensen die oprecht geïnteresseerd zijn in ons leven.
Een tijdje terug plaatste ik een blog over Daan. De reacties waren enorm en dat deed mee goed. Fijn om te lezen dat er mensen zijn die WEL met ons meeleven. Er zijn namelijk nog steeds mensen die het allemaal niet interesseert, die te druk zijn met hun eigen leven en voor ons een muur van onbegrip opbouwen. En dat is erg jammer voor hun, want ze weten niet wat ze missen. Door Daan zijn wij geworden wie we zijn en eigenlijk ben ik wel trots en blij op onszelf!!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten