19 juni heb ik mijn laatste blog geplaatst. Dat is toch best wel een tijdje terug, al zeg ik het zelf. Gewoon bijna twee maanden geleden. Voor de trouwe volgers van mijn blogs, bij deze mijn excuses. Ik zal er voor proberen te zorgen dat het niet nog een keer zal gebeuren. Op trouwe lezers moet je tenslotte zuinig zijn en daar moet je goed voor zorgen. Zij zijn degene die voor wat 'reclame' kunnen zorgen. Die anderen attenderen op die ene huismama, die zo grappig en oprecht over haar gezin en alles wat ze daardoor meemaakt, schrijft. Die andere een kijkje in haar leven gunt en laat zien dat wij, ondanks dat we onszelf als bijzonder gezin zien, toch ook maar hele normale mensen zijn. Maar ja, wat is normaal??
Dus bij deze mijn oprechte excuses. Helaas moet ik jullie ook een verklaring schuldig blijven over het waarom. Gewoon druk,druk,druk. Dat is natuurlijk een erg simpele afscheping, die regelmatig door heel veel mensen wordt gebruikt. Maar het was echt druk, drukker, drukst de laatste maanden. En we gingen niet eens op vakantie. Pffft...ik had er niet aan moeten denken dat ook nog te hebben moeten organiseren. Het was nu al meer dan druk genoeg.
De laatste weken voor de zomervakantie zijn altijd zo hectisch. Alle eindgesprekken worden in de laatste twee weken gepropt. Om nog maar niet te spreken van uitstapjes, schoolreisjes, afscheidsfeestjes van juffen die weggaan, kinderfeestjes van vriendjes en vriendinnetjes die in de vakantie jarig zijn en natuurlijk ook niet te vergeten de bedankjes voor alle mensen die het afgelopen jaar iets hebben bijgedragen rondom de zorg voor onze kinderen. Ik vind persoonlijk dat daar best een attentie tegenover mag staan en ben dan ook nog zo'n pietleut die geen genoegen neemt met een roos of doosje bonbons. Nee,het moet een origineel bedankje zijn, niet te duur, maar bovenal origineel.
Waarom maak je het jezelf zo moeilijk als je het toch al zo druk hebt, hoor ik mensen zich nu afvragen. Tja, in plaats van origineel kan ik natuurlijk ook wel eens een keer voor makkelijk kiezen. Een doos bonbons of een bloemetje is tenslotte zo gekocht en ook wel in de meeste winkels makkelijk verkrijgbaar. Maar dat originele is mijn tic. Iedere gek zijn gebrek, zeg maar. Sommige mensen vragen zich nu af waarom al die juffen, een enkele meneer, de therapeuten, de zwemleraar, de thuisbegeleidster, de zorgboerderij en de taxichauffeur een attentie verdienen. Ze worden tenslotte ook betaald en doen gewoon hun werk. Dat is natuurlijk ook zo, maar ik vind het altijd een extra blijk van waardering. Ze hebben zich ook dit afgelopen schooljaar weer ingezet om goed voor onze kinderen te zorgen. Ze hebben op hun manier een steentje bijgedragen om onze kinderen weer een stukje dichterbij hun zelfstandigheid en volwassenheid te brengen. Ik vind dit niet niks en vind het daarom netjes om ze daarvoor te bedanken. Houd het maar opj een stukje waarden en normen die ik zo ook op onze kinderen over hoop te brengen.
Het maakt, voor mijn gevoel, onze wereld een stukje menselijker. Iedereen vindt het toch fijn om af en toe een complimentje te krijgen en een complimentje is nog specialer als er een kleine attentie bij zit. Iedereen is altijd druk met zichzelf, zo druk dat we vaak de ander vergeten. Het wordt allemaal maar als normaal ervaren, er is weinig waardering meer voor hetgeen een ander doet voor jou of voor je kind. Daarom vind ik zo'n bedankje op het einde van het jaar toch extra speciaal en doe ik daar mijn best voor. Hoe druk ik het ook heb met van alles en nog wat. Hopelijk waarderen al die mensen die een bedankje hebben gekregen mijn originele kadootje. Mochten er nu mensen zijn die zich gepasseerd voelen, bedenk dan dat ik het erg druk heb gehad met origineel te zijn...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten