Hongarije

Jaren geleden, ik was volgens mij zo'n dertien jaar oud, gingen we als gezin op vakantie. We gingen niet lekker doorsnee naar Frankrijk of Italië. Nee, we gingen naar Hongarije. Tegenwoordig is het hip om naar Hongarije of Kroatië of Slovenië te gaan. Tegenwoordig zijn deze landen ook helemaal niet meer te vergelijken met hoe ze 25 jaar geleden waren. Dus toen mijn ouders mij, als beginnende puber, vertelden dat we naar Hongarije gingen, sprong ik dan ook niet bepaald een gat in de lucht. Wat moesten we daar nou toch weer gaan zoeken? Konden we niet net zoals iedereen naar Frankrijk of zo?

De allereerste camping waar we aan kwamen, lag aan een rivier. Dat maakte gelukkig wel wat goed. Maar toen ik de toiletgebouwen in liep en zag dat alle vrouwen zich daar in een grote kleedkamer uitkleedde om vervolgens onder een douche met een wapperend en klapperend douchegordijntje te stappen, was de heimwee naar een Franse camping des te groter. Zelfs de sta toiletten waren nog beter dan dit douchegebouw. Hoe konden ze nu toch denken dat ik als puber zijnde, me in het bijzijn van vreemde, voornamelijk Hongaarse, vrouwen uit ging kleden. Ze zouden me zelfs niet in mijn ondergoed te zien krijgen. Hoe ik gedoucht heb, weet ik niet meer. Ik weet alleen dat dit de eerste herinnering is aan de allereerste Hongaarse camping. 

We leerden er Hongaren kennen en gingen met deze mensen uiteten. In een of andere grot met een vioolspelende rozenverkoper. Er werd gelachen, gedronken en ondertussen sloten mijn zusje en ik vriendschap met de twee dochters van het gezin. Ze hadden dezelfde leeftijd en met een boekje 'Hongaars op vakantie' raakten we in gesprek over dingen die alle pubers wel zo'n beetje bezig hielden. De oudere broer maakte grapjes en plaagde ons zoals een oudere broer altijd zijn kleine zusjes verveelt. Na een paar dagen gingen we naar de volgende camping. Met de belofte om langs te komen, als we in de buurt van hun woonplaats waren, namen we afscheid van Eva en János en hun kinderen 'kleine' János, 'kleine' Eva en Timi.

We gingen inderdaad eerst nog naar een volgende camping, maar omdat mijn zusjes en ik zo bleven zeuren, beloofden onze ouders ons ook nog richting Eva en János te rijden. Het weerzien was goed en fijn. Ondanks dat we elkaar pas kort kenden. Ik weet nog dat we altijd moesten blijven eten. We kregen allerlei Hongaarse gerechten voorgeschoteld, maar de kippensoep met de kippenpoten (met nagels er nog aan) is me nog het meeste bij gebleven. Waar ik gruwelde van de kippenpoot, werd er door de dochters zo'n beetje om gevochten. 

We werden meegenomen naar de ijssalon op de hoek van de straat. Voor 100 forint (toen nog 2 gulden en 50 cent) konden we daar met zijn vieren makkelijk een ijsje van eten. We mochten blijven logeren. Op een slaapbank in de woonkamer, lagen we daar in dat Hongaarse appartement. Ik mocht zelfs mee op stap. Samen met Eva, haar oudere broer en diens vrienden, gingen we naar een Hongaarse discotheek. Hoe spannend was dat. We spraken af bij een vriend. Hij zou rijden,want hij had een auto. Een echt Trabantje. Nooit geweten dat je daar met acht personen in kon. Maar het paste.

Ook mocht ik gaan logeren bij een tante. Zij was reisleidster en sprak goed Duits. Ik zat net op de middelbare school en sprak gebrekkig Duits, maar met mijn handen en voeten kwam ik een heel eind. Ze woonde op een boerderij. Op zich niks mis mee, maar er was geen toilet en geen warm water. Dus ik moest nog naar een ouderwetse poepdoos en 's avonds werd er een grote teil klaar gezet, welke werd gevuld met kokend heet water. Ik viel van de ene verbazing in de andere. Ik deed zoveel nieuwe ervaringen op. Wat later mooie herinneringen zouden worden. Al met al had ik de vakantie van mijn leven. Tranen rolden over mijn wangen toen we afscheid moesten nemen van elkaar.

Door de jaren heen gingen we nog regelmatig terug. Ik leerde wat woordjes in gebrekkig Hongaars. We hadden bepaalde, voornamelijke Duitse, uitspraken waar we heel erg om moesten lachen met zijn tweeën. Ik leerde cola met rode wijn drinken, wat ik ontzettend smerig vond. Net zoals rode wijn met spuitwater. En ondanks dat we beide uit een totaal ander land kwamen, begrepen we toch wat de ander bedoelde. We hebben kennis gemaakt met elkaars mannen. We hebben elkaars kinderen gezien. Ik blijf via de verhalen van mijn ouders, zij hebben daar in de buurt een vakantiehuis gekocht, een beetje op de hoogte. We volgen elkaar via facebook en krijgen zo een kijkje in elkaars leven. Maar zo nu en dan denk ik nog wel eens terug aan die goeie oude tijd dat mijn ouders ons vertelden dat we naar Hongarije op vakantie zouden gaan.