Vreemde taal

Na een lange rit in de auto, kwamen we eindelijk op onze vakantiebestemming aan. Iedereen was blij en opgelucht dat we er nu dan echt waren en dat de benen gestrekt konden worden. We waren benieuwd naar onze lodgetent en of deze nog verrassingen voor ons in petto zou hebben. Maar het was gewoon een heerlijke tent. Niks geen lekkages, vieze bedden of een muffe lucht. gewoon een tent uit het boekje, maar ja, wij waren dan ook het tweede gezin waaraan de tent werd verhuurd. Gelukkig was het voorseizoen, want de plaatsen waren niet erg ruim bemeten en als onze buurcaravan bezet was geweest, hadden we zo bij de mensen naar binnen kunnen kijken, maar gelukkig waren wij, samen met nog een Duits gezin, de enige in het laantje.

De camping was ideaal. Pal aan zee, verwarmd zwembad erbij. Heerlijk, wat een rust. De lange autorit verdween meteen naar de achtergrond. Dat we ook nog terug moesten, zouden we tegen die tijd wel weer zien. Daan was ook helemaal weg van de tent. Luid roepend 'joepie, ik is op vakantie' stuiterde hij de camping over. Hij groette iedereen en vertelde dat hij op vakantie was. Heerlijk om hem zo te zien genieten, ook al had hij tijdens de autorit het bloed vaak onder mijn nagels vandaan gehaald. Op zijn step ging hij mee naar de supermarkt, hij ging mee een ijsje halen, ook al lust hij geen ijs. Zelfs afwassen was een feestje. Zolang de step maar mee kon.

Na een dag of twee kwamen Maya en Lenie, onze Duitse buurmeisjes, vragen om te spelen. Ook zij hadden twee steppen bij zich. Drie kinderen bleven de meisjes schaapachtig aan staan kijken. Er werd geen actie ondernomen vanuit deze drie kinderen van ons. Daan daar en tegen pakte zijn step en ging steppen. De meisjes stepten achter hem aan. Zonder dat Daan er erg in had, was hij degene die het eerste contact had gemaakt met Maya en Lenie. Ze stepten de hele middag en de andere drie keken toe. De volgende ochtend was ik nog binnen in de tent. Daan en Gijs waren al naar buiten. Ik hoorde Daan praten over zijn step. Dat hij kunstjes kon. Dat hij heel snel ging en dat hij gewoon zo deed en dan 'hop' en daarna moest hij heel hard lachen. Ik dacht in eerste instantie dat hij tegen Gijs aan het praten was. Maar toen ik voorzichtig door het gordijntje spiekte, zag ik dat Gijs op zijn nintendo aan het spelen was. Daan was druk in gesprek met de twee buurmeisjes. 

Ze vertelden iets in het Duits. Daan reageerde daar weer op. Hij begon zijn stepverhaal weer van voor af aan, tot hij ineens door Gijs werd onderbroken. 'Hou maar op, Daan. Zij praten Duits en dat versta jij toch niet. En zij verstaan jou ook niet' zei hij zonder op te kijken van zijn nintendo. Daan snapte niet wat Gijs bedoelde en praatte gewoon verder. Nog voor Gijs een tweede keer op een wat geïrriteerde toon, kon zeggen dat Daan op moest houden, besloot ik in te grijpen.

 Ik vond het zo knap van Daan, dat hij zich niet uit het veld liet slaan door een vreemde taal. Dat hij toch het gesprek aan ging en dat hij ze uiteindelijk op de een of andere manier wel duidelijk wist te maken wat hij bedoelde. Dat hij gewoon samen ging spelen met deze meisjes. Nederlands of Duits maakte voor hem geen verschil.  Gijs koos de weg van de minste weerstand. Dan maar niet samen met andere kinderen spelen. Stel je voor dat je jezelf voor gek zet. Daan gaf echter niet op en deed gewoon precies zijn eigen ding. Hij had echt geen boodschap aan wat andere van hem vonden. Hij is tenslotte Daan Jansen en dat is in iedere taal precies hetzelfde.