Toeter?

Het is tijdens het avondeten. Daan heeft zijn brood al op. Hij wil ook deelnemen aan het gesprek en roept 'nu stil, ik is.' Om zijn verhaal van die dag te kunnen doen. 'Ik is Efteling weest, in python en achtbaantjes. Whieeeew.' Dit is Daan zijn beleving van onze rustige zondag. We hebben niks bijzonders gedaan die dag, maar misschien had Daan eigenlijk andere plannen. Of hij zit nog steeds vol van het bezoekje aan de Efteling zo'n twee maanden geleden. Hij is in ieder geval niet meer te remmen en blijft maar ratelen en gaat daarbij ook steeds meer met een volume voor slechthorenden praten.

Bart corrigeert hem. Vraagt of hij nu stil wil zijn, want nu mag iemand anders vertellen. Daan reageert niet. Hij gilt ondertussen gewoon door. Steeds weer hetzelfde 'ik is Efteling weest'. Als Bart hem streng toespreekt, is het hek van de dam. Daan is boos. Niet een klein beetje, maar heel erg boos. Hij zal dit ook even duidelijk verwoorden. 'soute,soute papa'. Bart blijft rustig en zegt dat hij Daan niet zo lief vindt als hij niet luistert. Maar daar is Daan het niet mee eens. 'Nee jij, soute,soute papa. Ik is jief!!' En hij begint heel hard te gillen. 'Nee,nee,nee'. En tot slot 'ben jij toeter?'

Ben jij toeter? Bart kijkt me vragend aan. Maar ik weet het ook niet. Een toeter? Wat heeft dat er nu weer mee te maken? Wie is hier nou een toeter?
Maar dan ineens weet ik wat hij bedoelt, ik moet er eigenlijk om lachen. 'Ben jij nou betoeterd?' is wat Daan wilde zeggen. Meneer zit inmiddels op de trap. Om daar uit te kuren, even uitrazen. De schoenen vliegen door de gang, hij slaat hard op de muren en ondertussen gilt en huilt hij boos. Het is stiekum aan een kleine driftkikker aan het worden.

Na een paar minuten neemt het gillen en huilen af en komt hij naar binnen. 'Ik is jief' zegt hij, slaakt een diepe zucht. En dat is ie zeker, die Daan van ons. Maar een klein beetje betoeterd, dat is hij toch ook wel.