'Oei, plasje...' zegt Juul. Ze rent naar de wc. Sinds twee weken is mevrouw helemaal zindelijk. Luiers zijn voor baby's en hoeven niet meer aan, ook 's nachts niet. Het gaat eigenlijk ook vanaf het eerste moment supergoed, een keer een ongelukje, maar inmiddels gaat ze helemaal alleen naar de wc. Zo ook deze keer.
Ik ben aan het strijken en Pleun rommelt met het speelgoed in de woonkamer.'Muis'. Hoor ik ineens uit de wc. 'Mama, kom es kijken.' roept Juul. Maar inmiddels ken ik dat wel. Ik kan voor drie van de vier kinderen voor ieder wissewasje komen kijken. 'Kijk es.' is dan ook een veelgehoorde zin in huize Jansen. Vaak voelt het alsof we in een circus wonen en ieder kind een andere truc kent. Je rent steeds heen en weer, dus op 'kijk es' reageer ik niet al te uitgebreid meer. Inmiddels is Juul uit de wc gekomen, haar kleren nog aan. 'Juul, ga eens plassen, dadelijk is je rok nat.' Juul pakt me echter bij mijn hand en zegt nu dwingend 'mama, kom es. Muissie.' Ik loop mee en tot mijn grote verbazing zit er in het achterste hoekje van de wc een piepklein veldmuisje.
Hoe is die in godsnaam binnen gekomen en dan nog wel op de wc? Het is ook wel een erg brutale muis, drie katten in huis en dan zomaar binnen durven komen. Of het zegt misschien iets meer over onze katten. Degene die ze meestal vangt, zat nu opgesloten in de reiskoffer, want voor hem hadden we een bezoekje aan de dierenarts gepland. Meneer heeft namelijk een flinke haal op zijn neus, ontstoken en nu dus een oog helemaal dicht. Hij is net the beast van beauty en the beast.
Maar weer terug naar de muis. Het beestje zit doodstil, waarschijnlijk hevig geschrokken van het gegil van Juul. Help! Hoe ga ik dit nu weer oplossen? Ik pak een beker en een bordje en besluit de muisje in de beker te duwen en buiten los te laten. Hij laat zich makkelijk vangen, dus waarschijnlijk is hij al als speelmuis door een van de katten gebruikt en dacht hij ontsnapt te zijn. Buiten piept zijn neusje onder het bordje door en hij springt op de grond. Vrij hoog voor zo'n klein muisje. Ik ren er achteraan, bang dat hij weer door de openstaande deur naar binnen schiet. De muis rent voor zijn leven, waarschijnlijk denkt hij aan het verhaal van zijn bijzondere overgrootvader die nu in een rolstoel zit en spannende verhalen over de muizenreddende mevrouw vertelt.
Jaren geleden heb ik namelijk ook al eens een muis 'gered' uit de klauwen van onze kat. Die was er op zijn gemak mee aan het spelen, gaf hem eens een tikje, liet de muis even lopen om er vervolgens weer bovenop te springen. Zo zielig, dus ik besloot mijn dierenhart eens te laten spreken. Kat van de muis afgehaald en de muis tussen duim en wijsvinger opgetild. Daar hing hij dan, spartelt en op zijn kop. De kat drentelde rond mijn voeten en waar moest ik die muis nu laten? Als ik hem in de tuin zou zetten, zou de kat hem binnen no-time weer hebben. Dan maar uit de poort en in het gemeenteplantsoen achter onze tuin. Jammer genoeg was de poort op slot. Het huis zat vol verjaardagsvisite, dus de sleutel binnen halen was geen optie. Mijn wijze ik besloot toen dat het beter was om de muis over de schutting te gooien, zodat hij zich daar kon verstoppen voor onze katten. Er stonden allemaal struiken, dus erg hard zou hij niet vallen.Zo gezegd, zo gedaan. Een, twee, drie....daar vloog de muis door de lucht om daarna met een klap tegen de schutting omlaag te vallen. Oeps!!! Muis een dwars-laesie... Ik had niet hoog genoeg gegooid. Dus de muis nog een keer opgeraapt en toen voor de tweede keer, over de schutting gegooid.
Gelukkig heeft de muis van vandaag meer geluk gehad, die nam een snoekduik naar de grond en rende weg. Te snel voor zo'n vlugge mama als ik. Hij kan aan zijn overgrootvader gaan vertellen dat hij de muizenreddende mevrouw verslagen heeft....
Geen opmerkingen:
Een reactie posten