Rust

Zo heb je van die dagen, dan loopt alles rolletjes. Het gaat je allemaal makkelijk af. Zaken die geregeld moeten worden, zijn snel geregeld en het kost je weinig tot geen extra tijd. Vaak zijn het van die dagen dat het op alle gebieden rustig en kalmpjes verloopt. Geen gekke dingen, geen geregel en vooral geen gestress. Dagen waarop je tijd hebt voor andere dingen, zoals eens nazoeken vanaf wanneer Juul op balletles kan, of er geen sportvereniging voor Daan is waar hij zich kan ontladen. Een gezellig avond plannen met vrienden, waarvan je al heel lang roept dat we echt weer eens bij moeten kletsen. Je hebt zelfs tijd om eens doelloos op het net te surfen. Deze dagen zijn er maar weinig en vaak heb je pas door dat ze er waren als de andere dagen aanbreken. Dagen waarop er aan alle kanten aan je wordt getrokken. Dagen waarop er hulp nodig is op de school van Gijs, een zieke collega en diensten die opgevangen moeten worden. De 'school' van Daan waar niet alles soepeltjes verloopt. Een indicatie voor Daan die omgezet moet worden en wat niet opschiet. Een taxibedrijf dat ineens zijn route omgooit en verwacht dat we ons de volgende dag daar klakkeloos op aan passen. De diagnose bij Daan die maar niet wil vlotten en we eigenlijk toch wel erg graag willen weten wat er nu aan de hand is. De peuterspeelzaal van Juul negatief in het nieuws. Met nieuws wat we eigenlijk helemaal niet willen horen. En ga zo maar door.

Op dit moment zitten we in zo'n periode. Het rommelt aan alle kanten en nergens is op dit moment de rust die we zo ontzettend nodig hebben. Er wordt aan alle kanten een beroep op je gedaan, dingen van je verwacht, zaken die geregeld moeten worden. Het is haast onmogelijk om dit allemaal tegelijk te doen en zo alle ballen in de lucht te houden. Wat is het belangrijkste? Wat heeft de hoogste prioriteit? Wat doe jij? Wat doe ik? Het kan haast niet anders dat er straks ballen gaan vallen, het staat op klappen hier. Mijn hoofd loopt over, ik ben zo ontzettend moe en ik weet niet meer waar te beginnen. Mijn overzicht is weg, mijn energie is op. Hoe krijgen we alles weer op de rails? Hoe laden we onze energie weer op? Daan is al weken aan het rommelen met zijn en onze nachtrust. Hij zit aan zijn max wat betreft de medicatie, maar nog komt hij 's nachts om half 5/5 uur naar ons toe. Het breekt me op, onze relatie staat op scherp. We vitten tegen elkaar, tegen de kinderen. De lontjes zijn momenteel erg kort bij ons allemaal.

Ik denk met heimwee terug aan de rustige dagen, hopelijk sluiten we de periode van drukke regeldagen snel af.  Want erg lang houden we dit zo niet meer vol.