Logeerpartijtje

Vorige week was het vakantie. Carnavalsvakantie. En vakantie betekent ook logeertijd. Vaak bij oma en opa, maar ik probeer ook vaak een vriendje of vriendinnetje van Gijs uit te nodigen. En dit keer kwam Wessel logeren. De heren hadden er zin in, er was tijdens de carnaval al uitgebreid over gesproken en de tijd kon niet vlug genoeg gaan. Gijs ging eerst bij Wessel spelen, eten en daarna nog naar de zwemles en toen was het dan eindelijk donderdagavond en kon het feestje beginnen. Ze hebben heerlijk samen gespeeld, eigenlijk zoals broertjes dat horen te doen. En dat maakt het ook meteen een beetje dubbel, want Wessel is van dezelfde leeftijd als Daan en zo had het dus ook kunnen zijn. Die gedacht komt altijd even in me op, als ik ze samen zie spelen. Gelukkig kan ik hem ook snel weer wegduwen, want met 'wat als'-denken, schiet je helemaal niks mee op.

Daan ging de volgende dag gewoon naar zijn school, werd opgehaald met de taxi. Wessel fronste even zijn wenkbrauwen, checkte of ik dan wel thuis bleef en speelde weer verder. De heren hebben met scheerschuim gespeeld, de hele tafel werd door hun beide en zuslief geboend en ingesmeerd. Heerlijk gevoel en wat ruikt je huis EN tafel daarna heerlijk fris. Daarna stond een vlabad op de planning. Dit hadden we al vaker besproken, maar het is toch echt leuker om dat samen met een vriendje of vriendinnetje te doen. Dus afspoelen in bad en laat de vla maar komen. Vla is erg goed voor je haar, het gaat er mooi van glanzen en je huid wordt er ook zo lekker zacht van. Vooral dubbelvla, die werkt dubbel zo goed. Wat een lol hebben we gehad.

Later die dag zitten we aan de lunch. Wessel merkte ineens op dat 'hij' weg was. Daan werd gemist. Na mijn uitleg dat Daan zijn school gewoon open was, want dat Daan op een speciale school zat, vond Gijs het wel zo netjes om uit te leggen waarom Daan naar een speciale school gaat. Wat was ik trots op ons mannetje. Zo stuntelig als hij het vertelde, begreep ik zijn boodschap helemaal. Hij vertelde het precies zoals we het aan hem hadden uitgelegd en het was dan ook duidelijk dat hij snapte wat er met Daan aan de hand is. Voor Wessel echter riep het nog meer vraagtekens op. Ik zag zijn gezicht steeds vragender worden. Een hoofd dat een andere leeftijd heeft dan je lijf?? Huh?? Hersenen?? In je hoofd?? Wat was dat voor een vreemde familie? Heb ik dat ook? Na mijn uitleg snapte hij het al beter. Maar op mijn verhaal dat Daan net zo oud was als hijzelf, eigenlijk zelfs nog ouder, was de geloofwaardigheid van mijn verhaal ver beneden peil gezakt. Echt? Niet! Nee, Daan is echt niet ouder. Dat kon niet waar zijn, daar klopte niks van. Ik maakte vast een grapje. Ondanks dat Daan dus gewoon Daan voor hem is, merkte hij toch dat Daan andere dingen doet dan een vijfjarige doet.

Het was heerlijk om dit gesprek te voeren, om te merken dat hij niet anders of vreemd naar Daan keek. Dat Daan gewoon Daan was, die Daan-dingen doet. Niks meer niks minder. Hopelijk blijft zijn beeld van Daan zo, daar kunnen veel volwassenen nog een voorbeeld aan nemen!!