Verliefd

Zucht...............onze zoon is verliefd. Al een tijdje hoor en het is meteen serieus. Het is dik 'aan' zeg maar. We hadden al wel een vermoeden, want de naam Isa viel wel vrij vaak, maar sinds zijn bekentenis weten we dat het een erg serieuze zaak is. Ze zijn al verliefd vanaf het begin van dit schooljaar. Een hele tijd dus.

Isa en Gijs, Gijs en Isa. Ze is het helemaal. Ze is zo lief en grappig. En het allerbelangrijkste is toch wel dat je zo leuk 'paardje' kunt spelen met haar. Huh??? Dat behoeft even de nodige uitleg. Als ik vervolgens hoor dat Isa 'paard' is en op haar handen en knieën door huis kruipt met Gijs op haar rug die 'hop,hop' roept, weet ik dat dit echte liefde is.

Gelukkig is onze zoon pas zes, nou ja bijna zeven. Dus over het schoonmoederschap hoef ik me (nog) niet al te druk te maken. Gelukzalig zitten ze met zijn tweeën naast elkaar op de bank. 'Mama', zegt Gijs, 'je raadt nooit op wie ik verliefd ben.' 'Toch niet op Isa?' vraag ik, terwijl ik het antwoord al wel kan raden. Beide kijken elkaar nog eens verliefd aan. 'Jawel en ze is ook op mij verliefd.' Wat heerlijk om op die leeftijd verliefd te zijn en wat heerlijk om als mama hier in mee te mogen delen.

Dat de liefde erg groot is, blijkt vervolgens uit zijn lijst van opgesomde vriendjes en vriendinnetjes die op zijn kinderfeestje mogen komen. 'Ben je niet iemand vergeten?' vraag ik nog voor de zekerheid. Isa staat namelijk niet op de zeer belangrijke lijst. 'Nee, wie dan?' 'Isa, misschien.'
Hij zucht.....'oja en Isa mag ook komen.'

Tja, verliefd zijn valt nog niet zo mee.