's Avonds na het eten, zitten we vaak nog met zijn allen aan tafel. Soms, als we wat later klaar zijn met eten, kijkt Gijs naar het jeugdjournaal en Daan wil dan vaak bij hem zitten. Om na tig keer 'stil Daan' weer bij ons aan tafel te komen zitten. Hij gaat naast papa zitten en houdt zijn handen voor zijn ogen. 'Papa, ikke kiekeboe' en hij legt zijn hoofd op de tafel neer. Bart gaat naast hem hangen en Daan begint al met lachen. Op het moment dat hij omhoog komt en zijn handen voor zijn ogen vandaan haalt, roept Bart 'kiekeboe'. Daan schrikt een meter de lucht in en begint te schaterlachen. We moeten wel mee lachen of we willen of niet. Hetzelfde herhaalt zich. Daan gaat weer liggen en weer schrikt hij zichtbaar als Bart 'kiekeboe' roept. 'Nog een keer, papa. Is jappig.' zegt Daan. Het schrikgevoel wat hij iedere keer voelt, maakt hem aan het lachen. Ook bij de twintigste kiekeboe, schrikt hij nog net zo hard als bij de eerste keer.
Op zulke momenten moeten we lachen en genieten we volop van ons vrolijke mannetje. Heerlijk om met hem dit spelletje te spelen. Hem te zien lachen. Zijn lach werkt zo aanstekelijk. Je moet er zelf ook om lachen. Hij lacht ongeremd en voluit. Iedere keer weer. Ook als we verstoppertje spelen en hij allang weet waar je zit verstopt, schrikt hij iedere keer om daarna in schaterlachen uit te barsten. Ondanks dat hij weet wat er komt, schrikt hij iedere keer opnieuw. Soms schrikt hij echter zo erg, dat hij niet meer in de schaterlach kan komen. Dan hebben we een probleem, hij begint te huilen, wordt boos en soms eindigt hij zelfs op de trap, omdat hij gooit met spullen, zichzelf slaat en niet meer uit zijn boze bui kan komen. Dat zijn de momenten die zo dubbel voelen, want ik wil hem troosten. Ik wil niet op hem mopperen, ik wil hem vasthouden en zeggen dat het geen leuk 'japje' was. Maar dat snapt Daan niet. Daan weet niet wanneer het 'genoeg' is. Hij kent geen rem. Dus het is aan ons om te voelen wanneer iets lang genoeg heeft geduurd, om steeds op te letten dat we hem niet al te erg laten schrikken, maar net zo dat hij er enorm om moet lachen.
Een schaterlachende Daan is tenslotte stukken gezelliger dan een Daan die op de trap zit te gillen van nijd.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten