Koperen bruiloft

Aanstaande maandag zijn we alweer 12 1/2 jaar getrouwd. We vieren dan onze koperen bruiloft zoals ze het ook wel noemen. In die twaalf-en-een-half jaar is er veel gebeurd. We zijn een aantal keren verhuisd, we zagen onze beestenboel uitbreiden, maar namen ook afscheid van een aantal lieve beestjes. We werden de trotse ouders van onze vier geweldige kinderen, maar moesten ook afscheid nemen van een aantal dierbaren. We zagen onze zaak failliet gaan, maar bouwden ook weer een andere carriëre op. We kenden grote zorgen, kleine zorgen, verdriet, maar ook veel mooie en liefdevolle momenten. We zagen vrienden komen en weer gaan, sommige vrienden bleven.

25 februari vieren we ons wettelijk huwelijk. We hebben namelijk twee trouwdagen. Eerst zijn we 'even snel' voor de wet getrouwd, gewoon uit formaliteit omdat we dan geen samenlevingskontract hoefden af te sluiten. In juni dat jaar erop trouwden we nog een keer, toen voor de kerk compleet met jurk, pak en oldtimer. En een groot feest. Om de 25e augustus 2000 toch tot een bijzondere dag te maken, hadden we een aantal goede vrienden en wat familie uitgenodigd. Na de plechtigheid vierden we bij mijn ouders feest in hun tuin. Zo werd het toch een mooie en speciale dag.

De twaalf-en-een-half jaar zijn voorbij gevlogen. Het voelt gewoon nog maar zo kort geleden, de herinnering is nog zo vers. Het klinkt ook zo oud. Ik kan me namelijk ook nog zo goed herinneren dat mijn ouders 12 1/2 jaar getrouwd waren. Samen met mijn oma en mijn jongere zusje gingen we een kadootje voor ze uitzoeken. Het werd een witte koektrommel met gekleurde stipjes. Helemaal zelf gekocht van ons gespaarde geld. Volgens mij staat de koektrommel nu nog bij mijn ouders in de kast. Ik weet dat ik op dat moment mijn ouders wel erg oud vond, 12 1/2 jaar was tenslotte ook wel erg lang.

Nu ben ik zelf 12 1/2 jaar getrouwd en ik voel me alles behalve oud. Sterker nog, toen mijn moeder trouwde was ze jonger dan toen ik trouwde. Dus tijdens hun koperen bruiloft was ze nog niet eens zo oud als ik nu ben. Zullen onze kinderen ons nu ook oud vinden? Vast wel, maar zoals we het weleens zeggen 'je bent zo oud, als je je voelt'.

Ik ben benieuwd hoe de komende 12 1/2 jaar eruit zullen zien. Wat ze ons zullen brengen.Wat voor herinneringen we dan op zullen halen. Waar we met plezier aan terug denken of welke zorgen we dan achter ons hebben gelaten. Ik hoop dat we onze zilveren bruiloft met onze beide ouders mogen vieren, misschien zelfs wel met de nodige aanhang van onze kinderen. Maar ik weet wel, dat als ze net als de voorgaande jaren zijn, dan komen we er wel. Een ding is zeker, 25 jaar getrouwd klinkt NIET oud!