Ik wist wel dat ze bestonden. Bemoeizuchtige mensen. En dan vooral bemoeizuchtige mensen die ons niet kennen. Maar ik was ze eigenlijk vooral tegengekomen in situaties met Daan. Vandaag was het echter met Juul.
Ik stond, nog nahijgend van het gesjouw met Pleun, op het schoolplein te wachten tot de klas van Juul naar buiten kwam. Al gauw kwam daar een vrolijk, enthousiast meisje naar buiten gerend. Ze gaf me haar gebruikelijke hardhandige knuffelduw, maar dat was beter dan de kopstoot die ik ook weleens ontvang. Hierover zal ik meer over schrijven in een blog over Juul.
Ook Gijs kwam al aanlopen. Hij wilde graag met een vriendje afspreken. Juul en Pleun moesten dus even wachten, want ik moet het een en ander met de moeder afspreken. Al gauw hoorde ik Gijs mopperen, Juul had hem een duw gegeven. Daarna begon Pleun te huilen, ook die had een duw gekregen van haar en tot slot, toen Juul het wel tijd vond om te gaan, pakte ze mijn pink vast, trok er erg hard aan en boog hem toen net niet in de stand gebroken. Erg pijnlijk en mijn geduld was dan ook ver op.
Ik probeerde haar toe te spreken, maar Juul stak haar tong naar me uit en nam niet de moeite om me aan te kijken, laat staan te luisteren. Ik besloot om het gedrag en madam te negeren en we liepen richting auto.Juul wilde mij een hand geven. Nee, ik zeg het verkeerd, ze eiste dat ik haar een hand zou geven. Dit ging echter niet en als het al ging, had ik het niet gewild, want ik was eigenlijk nog steeds boos om haar gedrag. Daar ging het fout.
Een luid krijsende Juul, gillend en huilend, hing aan mijn arm. 'Handje, háááánd' was het enige wat ze kon gillen. Ze hoopte op die manier toch een hand af te kunnen dwingen, maar haar gedrag werkte eigenlijk als een rode lap op een stier. Ik probeerde haar te negeren, maar ze trok aan mijn arm, kneep in mijn onderarm, ging aan mijn tas hangen, ging voor me staan en probeerde me om ver te duwen. Ondertussen liep ik richting de parkeerplaats, Pleun aan mijn andere arm. Gijs en zijn vriendje sjokten achter me. Ik ademde in en ademde uit, adem in, adem uit. Mijn geduld bereikte zo langzamerhand zijn kookpunt.
Ik besloot haar stevig toe te spreken, 'nee is nee'. Ik liet haar naar mijn gezicht kijken en attendeerde haar erop dat mama echt heel boos was. Juul haar gedrag veranderde niets, het werd eigenlijk nog een tikkeltje dramatischer en harder. Ik besloot weer terug te gaan naar het negeren. Iedereen weet tenslotte van het negatief gedrag negeren, positief gedrag belonen protocol. Tenminste dat dacht ik.
Ondertussen dat ik naar de parkeerplaats liep, passeerde ik een aantal studentes van de middelbare school die naast onze basisschool ligt. Ik was er al voorbij gelopen toen ik werd ingehaald door een meisje van een jaar of zeventien. 'Mevrouw, mag ik vragen waarom u uw kind geen handje geeft?' Ik stopte, want ik had ze niet verstaan door dat gekrijs van Juul. Ze herhaalde haar vraag nog eens. Mijn broek zakte af, als ik op dat moment geen riem aan had gehad. Ik gaf haar te kennen dat haar dat helemaal niks aan ging, maar ze wist niet van ophouden. 'Maar ik u kunt haar toch wel een handje geven? Ik zie uw dochter huilen en vragen om een handje. Op mijn vraag of ze wist wat er van te voren was voorgevallen en of ze dat ook had gezien, gaf ze geen antwoord. 'Maar u moppert alleen tegen haar en negeert haar verder.'
Ik voelde mijn boosheid over Juul haar gedrag langzaamaan over gaan op de bemoeizuchtige tiener, die waarschijnlijk verder wilde leren voor psycholoog ofzo. 'Zeg weet je.' Snotneus, maar dat zei ik als 'volwassen' vrouw natuurlijk niet hardop. 'Het gaat je helemaal niks aan en je denkt toch zeker niet dat ik jou ook maar enige uitleg verschuldigt ben.' En daarna liep ik door, nog steeds met een krijsende Juul.
Inmiddels ben ik al lang en breed thuis, maar ik word nog pissig als ik er aan denk. De meeste mede-moeders herkennen zo'n voorval met hun eigen kinderen, jammer genoeg ontbrak die ervaring bij het bemoeizuchtige tienermeisje. Ik hoop, dat tegen de tijd dat ze zelf moeder is, nog eens terug denkt aan dit voorval en snapt dat er zoiets is als negeren en belonen van gedrag. Zij krijgt van mij in ieder geval geen beloning, ik negeer het maar gewoon!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten