Druk

Het is weer maandag en we hebben weer een druk weekend achter de rug. Eigenlijk zijn onze weekenden altijd wel druk en goed gevuld. Om maar niet te zeggen, volgepland. De weekenden dat we op beide dagen helemaal niks in onze agenda hebben staan, zijn op een hand te tellen. Heel soms komt het weleens voor dat we een vrije zondag hebben en maar gewoon kijken wat er op ons pad komt.

Een vriendin vroeg me weleens of ons dat niet opbrak, ieder weekend op pad met de kinderen. Altijd maar onderweg ergens naar toe, op visite. Dat sjezen van hot naar her. Enige rust en regelmaat is voor de kinderen toch ook wel fijn en al is het dan niet fijn voor de kinderen, dan is het voor onszelf natuurlijk ook weleens lekker. 

Ik snapte wat ze bedoelde en zou zelf ook wel vaker van die helemaal-niks-moeten-alles-mag-lekker-relaxed-zondagen willen hebben. Geen stress, geen plannen en maar gewoon kijken wat er die dag op ons pad komt. Heerlijk luieren, beetje bankhangen, spelen, boekje lezen en 's avonds merken dat je nog steeds in je pyama loopt. Alleen dat soort dagen werken niet binnen ons gezin. 

Onze kinderen houden alle vier erg van duidelijkheid. Zij willen graag van te voren weten waar ze aan toe zijn, wat ze te wachten staat. Ze krijgen graag een programma aangeboden en niet altijd hebben ze er zin in, maar gewoon een dag zonder dat er iets op het programma staat, daar weten ze zich geen raad mee.

Voor Daan is zo'n dag helemaal niet te overzien. Hij komt niet zelf tot spel, weet niet hoe hij zichzelf kan vermaken. Als wij hem geen activiteiten aanbieden, dan komt hij de hele dag om eten vragen. Koek, boterham,snoepje, drinken. Het maakt hem niet uit wat, maar hij kan dan de hele dag eten. Dat is zijn enige houvast, de eetmomenten. Iedere dag heeft namelijk een vast aantal eetmomenten. Het ontbijt, lunch, diner en daar tussen in zitten twee tot drie tussendoortjes. Net zoals iedereen eigenlijk heeft, zeg maar. De eetmomenten van Daan smeren we uit over de dag. Dus eerst ontbijten, dan een activiteit. Als die activiteit er dan niet is, vraagt Daan om het volgende eetmoment. Zo kan het dus gebeuren dat je om 11 uur alle eetmomenten van de dag al achter je hebt liggen.

Lastig dus. Bovendien weet Daan niet wat hij zelf kan doen qua spel. Hij heeft sowieso maar een beperkte interesse in speelgoed. Treinbaantjes, televisie kijken, buiten spelen en sindskort het winkeltje zijn wel zo'n beetje de dingen die hij leuk vindt om te doen. Daan houdt niet van kleien, knutselen, tekenen. Fantasiespellen lukken niet, iets aan tafel duurt, als je er niet bij gaat zitten, hooguit vijf minuten en eigenlijk wil Daan helemaal niet alleen spelen, maar vraagt hij steeds de aandacht van ons. Hij wil meedoen met de andere kinderen, maar snapt niet hoe hij met lego moet bouwen. Of dat de pop nu even gaat slapen, zodat ze straks met haar poppenmoeders op visite kan bij oma. Daan heeft zijn jas al aan, want we gaan naar oma.....en wij ondertussen maar uitleggen dat het maar 'net alsof' is. 

Heel soms hebben we zelf wel heel erg veel behoefte aan zo'n luie zondag en plannen we bewust niks die dag. We zien wel hoe het loopt en denken dat Daan vast al wel wat groter is gegroeid en zich net wat meer heeft ontwikkeld, maar vaak eindigt zo'n zondag in een hoop gemopper, irritatie en zijn we vermoeider dan als we de dag wel helemaal vol hadden gepland.