Thelma

Sinds een paar dagen hebben we een nieuw gezinslid. Een lief, schattig hondje is bij ons komen wonen. Thelma heet ze. Zo heette ze al bij haar gastmoeder en we hebben haar naam aangehouden. Wel zo duidelijk voor het beestje zelf. Thelma is niet zomaar een hondje. Thelma komt uit Griekenland. Daar heeft ze de eerste twee jaar van haar leventje op straat geleefd. Samen met haar zusje Louise. Lieve mensen van de stichting Mirtos hebben haar daar gevonden en meegenomen. Toen ze aangesterkt was, want ze had een lelijke wond aan haar oor en ze was ziek, is ze met het vliegtuig naar Nederland gekomen.

Ongeveer een half jaar geleden kwam ik haar voor het eerst tegen. Toen nog samen met haar zusje Louise. Ze pakte me meteen in, ik was verliefd. Op haar mooie koppie, op haar lieve snuitje. Ook Kwispel vond haar geweldig. Hij kwispelde fanatiek en piepte van enthousiasme. Het verbaasde me, want de laatste jaren, sinds Lobbus er niet meer was, had hij niet veel belangstelling meer getoond voor andere honden. Hij snuffelde een keer aan ze en liep dan weer verder. Maar met Thelma was het anders. Hij bleef kwispelen en piepen. Iedere keer als we richting het hondenveldje liepen, trok hij die kant op. Alsof hij wilde zeggen 'zullen we kijken of ze er is?' 

Omdat Thelma zo'n bescheiden en rustig hondje was en Kwispel zo gesteld was op haar, hadden we besloten dat Thelma wel bij ons mocht komen wonen. Helaas was er een andere geïnteresseerde ons net voor. Thelma zou zeer waarschijnlijk naar een ander gezin gaan. Dat viel even tegen. Stiekem had ik me namelijk al verheugd op haar komst. Onverwachts ging Kwispel hard achteruit en moesten we hem tot ons grote verdriet in laten slapen. Nog onverwachter kwam het nieuws dat Thelma toch bij ons zou mogen komen wonen. Maar het verdriet en gemis om Kwispel was nog te groot.

Inmiddels woont ze dus al wel een paar dagen bij ons. En het is net alsof het zo heeft moeten zijn. Ik denk dat Kwispel allang wist hoe het zou gaan. Dat hij wist dat zijn einde naderde. Dat hij Thelma voor ons heeft uitgezocht, wetende dat wij niet zonder een hondenvriend konden. Wetende wat voor lieve hond Thelma is en dat ze zo goed binnen ons gezin zou passen. Dat ze een troost kon zijn in de moeilijke momenten waarop we aan hem en de andere overleden dieren moesten denken. Ik denk dat Kwispel het allemaal allang wist. Hij heeft ervoor gezorgd dat we dankzij Thelma nu met een lach aan hem terug denken, hoe jammer we het ook vinden dat hij niet meer samen met haar heeft kunnen leven. Maar het voelt goed, om te bedenken dat het goed is zoals het nu is gelopen en dat Kwispel haar voor ons heeft uitgezocht. Dankjewel lieve Kwispel, je hebt een goede keus gemaakt!