"Kijk eens, wat wij hebben gemaakt voor jullie." Voor me staan drie glimmende snoetjes vol van trots. Samen hebben ze een slinger vast. Een hele lange slinger van wel drie meter lang. Ze hebben allerlei gekleurde reepjes papier als ringetjes om elkaar heen geplakt en zo ontstond er vanzelf een slinger. Ze kijken me blij aan en ik word helemaal warm van binnen. Niet eens zo zeer van de slinger, maar omdat ze zo lief met zijn drieën hebben samengewerkt. Zonder ook maar een woord van ruzie. Ze hebben naar elkaar geluisterd, elkaar geholpen, dingen uitgelegd, geduldig gewacht als de ene nog niet klaar was. Ze hebben perfect teamwork geleverd en de lange slinger is dan ook het prachtige resultaat.
"Wat een mooie slinger hebben jullie gemaakt" zeg ik. Ik vind hem echt heel mooi, maar dat komt omdat de slinger me zo'n fijn gevoel geeft als ik er naar kijk. "Ja, zegt Juul, hij is mooi hè, mama? Hij is voor jullie, omdat jullie altijd zo goed voor ons zorgen." Slik. Gijs doet er nog een schepje bovenop. "Omdat hier altijd veel mag." Ik moet nog harder slikken, anders ga ik dadelijk nog huilen. Daar snappen de kinderen dan weer niks van. De slinger was toch bedoeld om ons blij te maken? Dus ik knipper met mijn ogen, slik de brok in mijn keel door. Papa zoekt een plekje waar we de slinger op kunnen hangen.
Daan, die achter de laptop 'achtbaantjes' aan het kijken is, ziet de slinger en vraagt 'wie isse jajig?' Niemand Daan, de slinger hebben Gijs, Juul en Pleun samen geknutseld voor zomaar. Oke, zegt hij. Gelukkig, hij lijkt het te snappen, anders hadden we de slinger nog niet eens op kunnen hangen. Dan was Daan namelijk steeds opnieuw begonnen over een feestje. Uiteindelijk hangt de slinger rondom de foto's van de kinderen. Iedereen die bij ons binnenkomt, ziet de foto's en dus ook de slinger meteen hangen.
Iedere keer als ik er naar kijk, wordt ik blij. Van het samen knutselen en spelen van ons kinderen i.p.v. het geruzie en gevit op elkaar. Maar vooral van de lieve complimentjes die ze erbij hebben gegeven. Ondanks dat ik vaak twijfel aan mezelf. Of ik het wel goed doe allemaal. Of ik niet teveel mopper. Of ik niet beter anders had kunnen reageren. Of ze het wel gezellig vinden. Of ik ze wel genoeg aandacht geef. Of het bij andere ook zo gaat. Met deze twee complimentjes, de blije snoetjes en de mooie slinger, hebben ze laten merken dat we het allemaal goed doen en het best meevalt met ons als ouders. Ik kijk iedere dag even naar de slinger en glimlach bij de prettige gedachte aan de fijne middag. En aan onze super lieve kinderen. Wat houd ik toch van mijn bijzondere gezin!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten