Ineens was het gebeurd. 'Knak' deed het in mijn nek en voor ik het wist kon ik mijn nek nog net zo draaien, dat mijn hoofd weer recht vooruit keek. Naar rechts kijken ging nog wel redelijk, maar naar links kijken, lukte gewoon niet meer. De laatste tijd (lees maanden) had ik zo nu en dan weleens vaker iets horen 'knakken' in mijn nek, maar daarna schoot alles weer terug en schonk ik er geen aandacht meer aan. Tot ik de laatste tijd steeds vaker onverwachts een pijnscheut in mijn nek voelde. Niet zo'n klein beetje pijnlijk, maar zo'n scheut waarvan ik net niet in mijn broek pieste, een jengelend kind op de achterbank afblafte, mijn nek even hardhandig masseerde en vervolgens een dag lang met een zeurend pijntje op die geknakte plek rond bleef lopen. Het werd tijd voor een bezoekje aan de fysiotherapeut, dacht ik dan en ging verder met waar ik gebleven was.
Na die bewuste 'knak' heb ik toch maar de fysiotherapeut gebeld en ik kon dezelfde ochtend nog terecht. En ondanks dat het eigenlijk helemaal niet in mijn 'schema' paste, was ik toch heel erg blij dat ik kon gaan. Eenmaal daar aangekomen was het niet zo best. Eigenlijk vertelde ze alles wat ik al wist, maar nooit naar wilde luisteren. Mijn nek zat in drie lagen vast, mijn schouders idem en eigenlijk mijn onderrug ook. Het werk wat ik deed, was belastend voor mijn rug en ik moest echt op mijn houding letten. Het zou bovendien verstandig zijn om aan sport te gaan doen, om mijn spieren te trainen en soepel te houden.
Toen vond ik het toch wel tijd dat ze eens even beter naar mij keek. Ik ben tenslotte hartstikke gespierd, al zeg ik het zelf. Mijn organisatiespieren zijn enorm goed ontwikkeld. Zo ook mijn spieren van geduld en mijn stress-spieren. Ik heb een wasbordje van ren-en vliegspieren, mijn (ver)zorgspieren liegen er niet om. En wat te denken van mijn portemonneespieren, mijn huishoudspieren, mijn dierenverzorgspieren, mijn was-en strijkspieren en mijn 'wzwvwvge'-spieren. Ook mijn facebookspieren, sociale kontaktspieren, haal-en brengspieren en zelfs mijn typvingerspieren zijn ontzettend gespierd, een bodybuilder zou er jaloers op zijn. De enige spieren die ik beter zou moeten trainen en die zo nu en dan blokkeren, zijn de 'tijd-voor-mezelf'-spier en de relaxspier. Helaas zijn die spieren erg ver weg gestopt. Zo ver weg dat het moeizaam gaat om ze te trainen en erg gespierd zullen deze dan ook nooit worden. Maar daar kan ik wel mee leven, ik heb namelijk voor de rest een prachtig gespierd lijf!! Het is maar net wat je wilt zien....
wzwvwvge = wat zullen we vandaag weer verantwoord gaan eten
Geen opmerkingen:
Een reactie posten