Vrienden???

Afgelopen zaterdag ben ik weer eens met mijn neus op de feiten gedrukt. Altijd weer die hoop, die verwachtingen van een ander, die die ander dan niet heeft en dus ook niet waar maakt. Eigenlijk zou ik beter moeten weten, me er niet druk om maken, maar stiekum blijft het wel door mijn hoofd spoken. Tijd voor een blog dus!

Zaterdag begon zo mooi, ons mannetje lag al vroeg tussen ons in, maar had gelukkig geen besef van de dag. Hij had nog niet door dat het die dag zijn verjaardag was en zo hebben we dus nog een uurtje langer kunnen doezelen. Daan keek tv en lag volmaakt tevreden met zijn supergrote hond, tijger,poes en poppebeer tussen ons in. 6 jaar oud. Uiteindelijk hebben we voor hem gezongen, kadootjes uitgepakt en beneden hingen dan eindelijk de slingers waar hij al een paar dagen om vroeg. Op dat moment viel het kwartje, hij was jarig!

Natuurlijk hoort er ook taart bij zo'n feestelijke dag en die zijn we met het hele gezin gaan halen. Bart ging de taart halen terwijl ik voorin de winkel nog een andere boodschap betaalde. Bij de gebakafdeling kwam hij oude bekenden tegen van ons. Lang geleden waren wij met ze bevriend en hoorden we bij een gezellige, grote vriendengroep die elkaar regelmatig zag op feestjes. We gingen samen uiteten en zijn zelfs een paar keer een weekendje weg geweest met zijn allen.

Het standaardpraatje volgde 'hoe gaat het ermee?' en vervolgens werd er trots verteld dat hun zoon zijn verjaardag vierde die dag. Hij werd zes jaar. Op Bart zijn 'gefeliciteerd' kwam niets meer dan een 'dankjewel'. Zouden ze nu echt zijn vergeten dat onze zonen op een paar dagen na, even oud zijn? Dat Bart niet voor niks bij de gebakafdeling stond. Daan stond er notabene bij. Maar blijkbaar viel het kwartje niet bij hun, te druk bezig met zichzelf, hun eigen leven. Geen tijd voor belangstelling. Ik weet het echter nog wel, ik weet dat hun zoon dit jaar ook zes is geworden. Komt dat doordat ik dit soort dingen makkelijk onthoud of komt het doordat het voor ons zo'n keerpunt in ons leven is geworden.

Sinds de komst van Daan, het nieuws over zijn 'anders' zijn en alles wat daarmee op ons pad is gekomen, is er van die gezellige vriendengroep niemand meer over. Geen enkel stelletje is er nog waar we, zo af en toe, nog kontakt mee hebben, al het kontakt is verbroken en we zijn nu alleen nog mensen die elkaar van vroeger kennen en netjes goedendag groeten als we elkaar zien. Tenminste dat denk ik. Wat fijn dat Daan mij heeft doen in zien hoe oppervlakkig onze vriendschap destijds was.