Toiletbezoek

Sommige zullen mijn blog over mijn toiletfobie weleens gelezen hebben. Voor degene die dit niet hebben gelezen, kan ik je alleen maar tippen om dit, voor of na, het lezen van deze blog vooral eens te doen. 

Mijn kinderen houden niet zo'n rekening met mama's fobie. Sterker nog, zij hebben totaal geen last van schaamte. Zij roepen loeihard door de openbare toiletten dat ze hebben gepoept of dat het er stinkt. Meestal sta ik dan voor de deur te wachten en lach ik maar een beetje beschaamd onder het mom van 'tja, kinderen'. 

Laatst waren we een midweekje in Ponypark Slagharen op vakantie. We waren in het pretpark en de dames van ons gezin moesten nodig een plas. Ik ook. Gelukkig gaat het al steeds beter met mijn toiletbezoek in openbare toiletruimtes. Vooral als blijkt dat er zo'n twintig op een rij zijn. Dus vlug, vlug zochten we een vrij toilet op. Juul wilde naast persé naast mij, Pleun had de eerste de beste vrije toilet genomen. 

Juul begon een vrolijk kletspraatje over een attractie waar we in wilden gaan en ik luisterde met een half oor. Ik humde wat, probeerde zachtjes te antwoorden en ondertussen greep ik mis. Het wc-papier was op!!! Nondepie!! Normaal kijk ik daar altijd naar als ik een toilet kies, maar nu was de nood zo hoog, dat ik dat vergeten was. Gelukkig had ik alleen geplast, bedacht ik me. En er zou vast nog wel een papieren zakdoekje of servetje in mijn tas zitten. Oh nee, die tas hing nog over Daan zijn buggy. Stresssss!!

Psssttt. Juul... fluisterde ik. Geef mama eens een stukje wc-papier. Ik hoorde haar rol draaien. Die is op, mama. K*T, vloekte ik inwendig. En nu? Ondertussen liepen de toiletbezoekers af en aan. Pleun, riep ik nu. Geen reactie. Pleun, riep ik nog wat harder. Ja mama. Ben je al klaar? Ja, ik ben mijn handen aan het wassen. Ik stapte over mijn schaamte heen. Pleun, kun je even wat wc-papier voor mama halen? Waarom? Omdat mijn wc-papier op is. Stilte. Piepstemmend antwoordde ze, dat durf ik niet. Huh?? Hoezo? Dat durf ik niet te vragen, antwoordde ze. Oh, je hoeft het ook niet te vragen, maar even hier pakken. Waar dan? Dit toiletbezoek was echt met stip mijn nummer 1 van de meest uitgebreide toiletconversaties ooit. 

Nou Pleun, je gaat naar een wc die open is. Daar pak je even wat wc-papier en dat geef je even aan mama. Onder de deur door. Oja, pak ook een beetje voor Juul, want bij haar is het ook op.Veel duidelijker kan het toch niet zijn? Ik hoorde haar voetstapjes. Op zoek naar een leeg toilet. Mama, riep ze, ik heb wc-papier. Waar zit je? Nu moest ik ook nog met mijn hand onder de deur door hangen om het aan te pakken. Dit toiletbezoek was echt een dieptepunt van mijn openbare toiletervaringen. Daar zat ik dan. Mijn broek op mijn enkels, mijn hand onder de deur door en een kletsende Juul over de betreffende attractie. Hoeveel erger kon het worden?

Hier mama, Pleun gaf me het wc-papier aan. Twee velletjes!! Het is dat mijn broek al op mijn enkels hing, anders was hij nu echt afgezakt. Twee velletjes wc-papier kreeg ik. Pleun, fluisterde ik, want ze moest nog vlak voor de mijn wc-deur staan. Pleun, ik wil een beetje meer papier. Dat kan niet mama, antwoordde ze. Ik heb ook nog aan Juul gegeven. Pleun, siste ik, ga alsjeblieft nog wat meer papier voor me pakken. Stilte...het enige wat ik nog hoorde was de klapperende deur naar het restaurant. En weg was ze!