Iedere dinsdagmiddag ben ik overblijfouder op school. Ondanks dat ik het eigenlijk al druk genoeg heb, vind ik dat het ook een stukje betrokkenheid bij onze kinderen en hun school is. Dus iedere dinsdagmiddag loop ik een half uurtje rond tussen de rennende en spelende kinderen. Aangezien het een kleine school is, ken ik de meeste kinderen wel van naam. De meeste kinderen kennen mij ook wel van naam of ze weten in ieder geval van wie ik de moeder ben. Soms komen er nieuwe kinderen bij, maar ook daar probeer ik een praatje mee te maken, zodat ik weet hoe ze heten en in welke klas ze zitten. Meestal gaat het er erg gemoedelijk aan toe en de kinderen kunnen zich even heerlijk uitleven.
Soms tref je weleens een conflict tussen meerdere kinderen en meestal zijn die ook makkelijk op te lossen. Een enkele keer zie je echter dingen of krijg je een reactie van een kind, waarvan je alleen maar hoopt dat je eigen kind nooit, maar dan ook nooit zo'n reactie zal geven naar een volwassenen. Jammer genoeg valt het me op dat je steeds meer van zulke kinderen in onze maatschappij ziet. Ouders schuiven dat af als mondigheid, daar waar het vroeger nog gewoon brutaal werd genoemd. Natuurlijk vind ik dat je kinderen moet leren om voor zichzelf op te komen, maar om je kinderen te leren dat ze terug moeten slaan als iemand ze slaat, is voor mij niet de juiste oplossing. Natuurlijk hoeven onze kinderen zich niet zomaar te laten slaan, maar waar is het fatsoen om dit op een normale manier uit te praten. En lukt het niet tussen de kinderen onderling, dan zijn er nog de ouders die op een volwassen, nette manier met elkaar kunnen praten, toch?
Blijkbaar is dat een gedachte die langzaamaan aan het uitsterven is, want soms hoor en zie ik ouders tegen hun kinderen praten, dan kan ik alleen maar met open mond staan kijken. Een betere wereld begint toch nog altijd bij jezelf of niet? Maar als ik moeder dan op een ronduit ordinaire manier hoor staan schreeuwen, dan kan ik alleen maar hoofdschuddend toekijken. Vaak hebben die ouders een totaal verkeerd beeld van hun kinderen. Zij denken vast dat zij hele gevoelige, sociale en net opgevoede kindertjes hebben, maar niets is minder waar. Het zijn kleine stiekeme snotaapjes, die geen fatsoen in hun donder hebben en alles stiekem doen. En als er iets is waar ik heel slecht tegen kan, dan is het stiekeme kinderen. Natuurlijk halen kinderen geintjes uit, soms zelfs rotstreken, maar ben dan in ieder geval eerlijk. Ik heb er minder moeite mee als een kind eerlijk er voor uit komt dat hij of zij iets heeft gezegd of gedaan, dan dat er hard wordt weggerend of dat een kind glashard staat te liegen. Als ouders zijnde leer je je kinderen toch om eerlijk te zijn? Eerlijkheid duurt nog altijd het langst. Of zijn de kinderen thuis ook niet altijd eerlijk en vinden de ouders dat allang best? Zolang zij, als ouders zijnde, maar geen last hebben van hun kinderen? Wat anderen er van vinden, interesseert ze niet. Of zoals Bart het zo mooi kan zeggen, sommige mensen geven hun kinderen alleen voeding, die hebben zelf ook alleen maar voeding en geen opvoeding genoten.
Het enige wat ik me kan bedenken is dat deze ouders niet alleen een totaal verkeerd beeld van hun kinderen hebben, maar ook een totaal verkeerd zelfbeeld. Zij zullen zichzelf vast zien als sociale mensen, die op een nette manier hun mening uiten en niet met zich laten sollen. Zij zullen vast vinden dat ze hun kinderen mondigheid bijbrengen en leren om voor zichzelf op te komen. Misschien is dit ook wel de manier waarop ze denken dat hun kind later in de maatschappij ver kan komen. Misschien interesseert het ze helemaal niks hoe hun kind met andere omgaat, omdat ze het zelf ook op die manier doen en hun kind ook niet beter weet.
Waar een kind dan op de sociale ladder staat is niet belangrijk. Dochterlief heeft toch een goede baan? Zoonlief heeft toch een leuk huis? Maar zie ik het dan zo verkeerd? Misschien komen onze kinderen wel niet zo ver, maar wat is er nu belangrijker? Sociaal, vriendelijk, beleefd, begripvol, respecterend en behulpzaam of stiekem, brutaal, egoïstisch, onfatsoenlijk en ordinair. Ik denk dat ik toch wel weet waar ik voor zou kiezen, jullie ook?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten