Riedelritueel

Soms vraag ik het me weleens af. Hoe heb ik toch ooit kunnen denken dat het wel meeviel met Daan? Nou ja, eigenlijk niet met Daan, maar meer met zijn beperking. En dan niet zomaar zijn algehele beperking, want dat kan altijd erger. Nee, ik bedoel zijn, soms ronduit irritante tics. De 'riedeltjes' die hij steeds maar weer herhaalt. 'Poes heeft mij gekrabt', 'ik hoef nie naar swemles' enzovoorts. De geluiden tics. Handen klappen, hummen, mamaaaaaaa, grommen vanuit je keel, wiebelvingers, kloppen op je rug, aantikken op je arm.. Maar ook de dwangmatigheid van wat wel en vooral wat niet op de stoel mag liggen als hij er in wil gaan zitten. De manier waarop je aan tafel gaat zitten. De deur tig keer aantrekken en steeds weer opnieuw sluiten. Het lijkt wel of het zich steeds meer aan het uitbreiden is. en dat het ook steeds moeilijker af te kappen is. Vroeger kon je nog wel eens zeggen, 'klaar nu', maar ook dat werkt allang niet meer. 

Op dit moment heeft Daan de onhebbelijke gewoonte om zijn stoel vier, vijf keer aan te schuiven, zodat hij met zijn buik tegen de tafel zit. De eerste keer zit hij al met zijn buik tegen de tafel, maar blijkbaar moest hij nog een centimetertje naar rechts, want hij schuift zijn stoel achteruit en trekt zich wederom aan. Dit herhaalt hij zo'n vijf keer en dan zit meneer toch eindelijk goed. Op zich niet zo erg, maar ik zit naast hem en heb al vijf keer een poging gewaagd om een hap in mijn mond te stoppen, maar met iedere aanschuiving stoot hij weer tegen mijn arm en kan ik opnieuw beginnen. 'Solly mama' zegt hij dan, dat dan weer wel. 

Of zijn ochtendritueel van de afgelopen tijd. Daan wordt wakker, hij komt dat keurig tegen ons vertellen. Daarbij doet hij het grote licht meteen aan en duwt de deur dicht. Met zo'n harde klap dat zelfs de buren gehoord moeten hebben dat de deur dicht is, maar naar zijn idee is de deur niet goed dicht en dus herhaald hij dit nog een keer of vier. Nadat hij heeft gezegd dat hij wakker is en op zijn kamer gaat spelen, verlaat hij de kamer. Het licht laat hij aan, de deur wordt weer op dezelfde manier vier keer gesloten. Hij loopt naar zijn kamer en daar herhaalt het verhaal met de deur zich weer vier keer. Zo kan het dus gebeuren dat we, nog voor de wekker af is gegaan, wakker zijn. De eerste deur die op zolder opengaat en de eerste stapjes op de trap zijn al te horen. Daan speelt ondertussen luidruchtig op zijn kamer met een autootje dat steeds weer tegen de deur botst en ook bij Gijs gaat langzaamaan de deur open. Nog geen zes uur in de ochtend en drie van de vier kinderen zijn wakker, wijzelf bedenken ons dat we die avond echt vroeger gaan slapen en Daan komt tien minuten na zijn ritueel de kamer uit en zegt doodleuk 'ik heb goed uitgeslapen'.  Nou Daan, daar zijn de meningen over verdeeld.

Vervolgens gaan we naar beneden. Nadat we de discussie over wel/niet school, wel/niet boerderij, wel/niet zwemmen, wel/niet weekend hebben gehad met hem. Eenmaal beneden blijkt hij de taak van tafeldekken te hebben die dag. Ook weer discussie, een hoop gemopper, geschreeuw en 'is niet waar' van Daan zijn kant. Meneer geattendeerd op zijn pictobord en ineens valt het kwartje. 'Ik is helpend handnietje' zegt hij met een brede lach en hij ruimt de koelkast leeg en zet alles, maar dan ook alles op tafel. Na het eten en de rest van zijn ochtendprogramma, komt de taxi. Hij opent de deur en nog voor de taxichauffeuse goedemorgen kan zeggen, roept hij in de deuropening al 'ik hoef nie naar swemles'. Wat de link met de taxi daarbij is, is voor ons nog steeds niet duidelijk. 

Ik vraag me af hoe dit op school gaat. Laat hij zich daar wel sturen of afremmen? Of doet hij daar helemaal niet zo? Ik weet wel dat we onszelf continue bewust moeten zijn van ons gedrag. Voor we het weten, heeft hij een nieuwe gewoonte erbij en die krijgen we eigenlijk niet meer afgeleerd. Maar dat is makkelijker gezegd dan gedaan. Voor we er erg in hebben is iets er al in geslopen en is het alweer een gewoonte voor hem. En zie hem daar dan maar eens vanaf te brengen. Meneer weet namelijk erg goed wat hij wel en niet wil. Nu is het tijd voor een kopje thee, waarvoor ik de waterkoker drie keer laat koken, mijn theezakje vier open en dicht heb gedaan en mijn stoel vijf keer aan heb geschoven.