Daan

woensdag 16 april 2014

Kwijt

Mam, waar is mijn pen? Weetje wel, die ene met dat lichtje. Die ik mocht lenen van de ergotherapeute. Geen idee waar dat ding is gebleven. Kind1 druipt af. Maar er zit toch een lichtje op, misschien is dat nog aan en vind je hem dan makkelijker terug. Nee, je snapt het niet moppert hij nog terwijl hij naar zijn kamer loopt. Ik zucht, tel tot tien en mopper dan terug dat hij zijn kamer dan maar op had moet ruimen, dan raakt hij zijn spullen niet zo snel kwijt. En dat hij ze gewoon op een vaste plek neer moet leggen, zodat je dan ook weet waar je ze weer kunt vinden, roep ik nog tegen een, inmiddels, dichte deur.

Mama. Mamááááá.  Ik hoor aan de manier waarop ik wordt geroepen dat een volgend kind iets kwijt is. Ja hoor, kind3 deze keer. Waar ligt mijn popje? Dat ene waar ik altijd 'elfje' mee speel. Geen idee welk popje van de vele ze nu bedoeld. Waar had je het dan neergelegd probeer ik nog, maar dat is juist het probleem. Daar waar ze het had neergelegd, ligt het niet meer. En ze weet zeker dat ze het daar neer had gelegd. Ik hoor nu duidelijk een bekend portemonnee verhaal van manlief, maar ja, daarmee vinden we het popje niet terug. Ga nog maar eens goed zoeken op je kamer. Misschien onder je bed ofzo. Daar had ik al gekeken, sputtert kind3 nog tegen, maar besluit uiteindelijk met een ander popje te gaan spelen. Dan maar een b-keus elfje.

Mama, ik kan mijn lapje niet vinden. Kind4 staat met een duim in haar mond. Ze mist haar lapje om te tutten. Jouw lapje? Dat weet ik niet waar je dat hebt gelaten. Dat hoort eigenlijk in je bed te liggen, zodat je vanavond niet hoeft te zoeken, als je gaat slapen. Maar ik wilde even op de bank rusten. Dan moet het op de bank liggen, zeg ik. Maar daar ligt het niet meer. Ja Pleun, dan kan ik er ook niks meer aan doen hoor. Dan weet ik niet waar jouw lapje is gebleven. Oké, dan slaap ik wel met mijn reserve, zegt madam en ze gaat verder met zichzelf te verkleden als een prinses.  

Ik ben inmiddels een ster geworden in het vinden van verloren voorwerpen. Ergens in huis ligt vast die pen, dat popje of een knuffellapje te wachten op zijn rechtmatige eigenaar. Die aan een hopeloze zoektocht is begonnen. Nergens zijn hun verloren spullen te vinden. Ze zijn echt kwijt, want ze hebben oooooveral gekeken. En ze hebben echt heeeel goed gezocht. Als ik tijd heb, zoek ik even met ze mee. Meestal is het al genoeg om na te gaan waarmee ze gespeeld hebben of waar ze zijn geweest. Dus zo vinden we de pen terug onder het vele knutsel-en tekenwerk op het bureau van zoonlief. Het popje wordt terug gevonden naast de wc, want dochterlief moest ineens zo nodig plassen en het knuffellapje zit in de mand tussen de verkleedkleren. Kinderen weer blij en mama kan weer verder waar ze mee bezig was.

Zelfs Daan kan er wat van. Het zou fijn zijn geweest als er tenminste één kind, van de vier, de genen van zijn opruimerige moeder toebedeeld had gekregen, maar helaas heeft moeder natuur besloten om ze alle vier de genen van hun vader te geven. Wat betreft het opruimen dan. Daan is zelfs nog een tikkeltje erger. Die zoekt namelijk helemaal niet. Zo gauw iets niet in het zicht ligt, is hij het kwijt. Zo kan het dus voorkomen dat zijn beertje voor zijn bed ligt en niet op zijn kussen, waar het altijd ligt en dan is er een groot drama. Daan neemt geen genoegen met het  'ga zelf maar even goed zoeken' beleid. Hij blijft gewoon net zolang achter me aan lopen, me aantikkend en steeds weer dezelfde zin herhalend. Mama, kan mij pop nie finduh.Mamááá'. Of ik aan de telefoon ben of op de wc zit, het maakt hem allemaal niks uit. Tot we die pop hebben gevonden, blijft hij herhalen, aantikken en vragen waar toch zijn pop is gebleven. 

Dus als hij mij weer vragend roept, verwacht ik weer op zoek te kunnen gaan. Mamááá, waa is papa? Ik ben verbaasd. Eindelijk een vraag waarop ik het antwoord wel weet. Die is werken Daan, zeg ik en denk dat hij daarmee wel tevreden zal zijn. Jammer genoeg voor mij, zit Daan ook in de peuterfase en zijn volgende vraag is dan ook 'waarom?' Tja, nu kan ik toch nog op zoek naar het juiste antwoord.




 

Geen opmerkingen:

Een reactie posten