Facebook

In de tijd waarin we nu leven is social media een erg belangrijk iets. Een dag niet op facebook geweest en je bent niet meer op de hoogte van de allerlaatste nieuwtjes. Heel Nederland twittert wat af. Had je eerst alleen nog maar hyves, nu heb je als het ware een dagtaak aan het beheren van al je accounts. Per dag worden er 4 miljard filmpjes op youtube bekeken. En na even wat te googlen, blijkt er ook nog zoiets te zijn als linked-in, skype, fourscare en vimeo. Ook ik heb een facebook account en ook ik houd daar graag mijn omgeving op de hoogte met allerlei, waarschijnlijk overbodige, zaken. Ik plaats foto's van mijn kinderen, omdat ik trots op ze ben en dat graag met iedereen wil delen. Maar zou ik minder trots zijn als ik de foto niet op facebook deel? 

Soms krijg je ineens een vriendschapsverzoek van iemand waarbij je heel ver in je geheugen moet graven. Iemand die je vaag nog kent, maar om wat voor reden dan ook niet meer weet waarom je die ook alweer vaag kende. Pas als je het vriendschapsverzoek accepteert, kun je de foto's beter bekijken en dan blijkt nieuwe vriend helemaal geen fatsoenlijke foto's op zijn pagina te hebben staan en weet je nog steeds niet waar je hem of haar van kent. Maar, een ding is zeker. Je hebt er wel weer een vriend bij. Of ken je die mensen die vrienden met je willen zijn, omdat je toevallig bij dezelfde sportschool sport of vroeger samen op straat speelde of dat je nu bij elkaar in de buurt woont. Mensen die het werkelijk waar helemaal niks interesseert wat er in jouw leven gebeurt en alleen vriend willen zijn, zodat hun vriendentellertje weer omhoog gaat. Want heb je veel vrienden, dan zul je vast ook een heel boeiend en interessant leven leiden. Je zult vast een druk, sociaal leven hebben en vast en zeker een geliefd persoon zijn. Hoe kom je anders aan zoveel vrienden? Dan blijkt maar weer wat voor relatief begrip 'vrienden' is. Zo gauw je je niet aan de facebookregels houdt, wat voor iedere accountbeheerder weer andere regels zijn, heb je de poppen aan het dansen. Soms krijg je een privéberichtje met daarin enige uitleg. Soms worden er over en weer berichten geplaatst, die vervolgens voor iedereen te lezen zijn. Of er worden teksten op hun status gepost, in de hoop dat mensen weten dat zij daarmee bedoeld worden. En beter nog, dat ze het zich persoonlijk aan zullen trekken. Soms wordt je zelfs ontvriend.  En in het ergste geval wordt je ontvriend en geblokkeerd. Zodat je niet meer bij diegene op zijn site kunt kijken. Dat is natuurlijk wel het allerergste wat je kan overkomen.

Dan heb je nog al die winacties. Like, deel en win op je eigen account. Ik heb alleen nog nooit iets gewonnen. En al mijn vrienden voor zover ik weet ook niet. Of dat hebben ze niet gedeeld op facebook. Facebook is inmiddels zo groot en massaal, dat het wel erg toevallig moet zijn dat jij degene, die wel wat gewonnen heeft, kent. Dus ik like, deel en win helemaal niks op facebook. Om maar niet te spreken over alle spelletjes die je via facebook kunt spelen. En alle uitnodigingen die je daarvoor krijgt. De ene wil farmville met je spelen. De ander castle ville en weer een volgende speelt farm heroes saga. Ik doe ook niet mee aan al die spelletjes en ga niet in op uitnodigingen voor spelletjes of verjaardagen. Ben ik nu dan geen goede facebookvriend? Misschien wordt ik wel ontvriend of geblokkeerd hierom.Maar ik denk dat ik daar wel mee kan leven.

Het allerleukste is natuurlijk om te nieuwsgierigen bij anderen. Soms kom je foto's tegen, waarvan je denkt 'fotoshoppen was in dit geval beter geweest.' Of mensen plaatsen een status waarvan je denkt 'wat moet ik met die informatie?' Like? Een not-like-knop is er niet. Terwijl dat soms toch ook wel erg handig zou zijn. Want er worden niet alleen leuke dingen gedeeld, maar ook hele verdrietige verhalen worden steeds vaker op facebook geplaatst. Soms plaatsen mensen iets uit wanhoop, uit verdriet, om een statement te stellen, om hun beklag te doen of uit zelfmedelijden een post, maar natuurlijk wordt het merendeel van de facebookberichten gedeeld voor alle aandacht. Hoe meer likes, hoe beter, zou je haast denken. Maar ik vraag me steeds vaker af of ik mezelf niet beter kan liken. Wat ik natuurlijk ook weer via facebook zou kunnen doen, want je kunt je eigen foto's en statussen ook liken. Wat sommige mensen dan ook gewoon doen. Waarvan ik dan ook weer vind dat ze een behoorlijke air van zichzelf moeten hebben om eerst een status te plaatsen waarin ze klagen over hun zware leven, wat eigenlijk peanuts is, bij dat van sommige anderen. Dat ze door dat status een beetje respect krijgen van hun medemens. En vervolgens liken ze dan hun eigen status (als enigste), want dan komt ie weer wat hoger op de startpagina van facebook en misschien reageren er dan wel vrienden. Zucht......het leven is zwaar zonder likes.

Maar goed, er wordt gelukkig ook wel heel vaak wel geliked. Ook ik like foto's en statussen. Sommige like ik, omdat ik er heel hard om moet lachen. Andere omdat ze voor herkenning zorgen of omdat ik weet wat de persoon in kwestie er mee bedoeld. Of omdat ik meeleef met een persoon en dit een simpele en snelle manier is om te laten weten, dat ik zijn of haar berichtje de moeite waard vond. Het toont ook een beetje respect naar een ander toe. Je laat weten dat je een berichtje, foto of status waardeert. Hopelijk voelt deze persoon zichzelf dan ook weer even geliked en maakt mijn like zijn of haar dag een beetje goed. Dus liken we Aangezien ik een eigen blogsite heb èn een facebookpagina, plaats ik het nu op beide pagina's. In de hoop op heel veel likes, ik zal beginnen met mezelf te liken. Dan heb ik er in ieder geval al één....