Ziek

'Mama, ik hoef mijn banaantje niet meer.' Ik kijk naar Juul en zie een erg wit gezichtje dat me verdrietig aankijkt. Ze hoeft niks meer te zeggen, maar ik weet het meteen. Juul is ziek. Ik voel haar lijfje gloeien als ik haar optil en naar bed ga brengen. Zetpilletje, tijmsiroop en lekker onderstoppen. Hopelijk knapt ze snel wat op. Als ik Gijs uit school ga halen, duikt ook hij onder een dekentje op de bank. 'Ik heb zo'n hoofdpijn en ik heb het koud.' Nog eentje met koorts en naar later blijkt ook een keelontsteking net als zijn zusje. Na een onrustige nacht waarin twee kinderen zich om beurten hebben gemeld, blijven ze de volgende dag lekker thuis. Met zijn tweetjes liggen ze ziek op de bank te hangen.

Daan gaat gewoon naar zijn school. Hij moppert en zegt dat hij bij mama thuis wil blijven. Als dit niet kan, wil hij nog wel een compromis sluiten en vraagt of hij dan met papa mee kan. Ook dat kan niet en als de taxi komt, legt hij zich er toch maar bij neer. Daan wil graag thuis blijven, want Gijs is tenslotte ook nog thuis en hij is bang dat hij iets gezelligs en leuks gaat missen. Op mijn uitleg dat Gijs en Juul ziek zijn, kijkt hij me alleen maar vragend aan. Ziek is een erg onduidelijk woord voor hem. De ene keer ben je namelijk ziek als je moet overgeven, de andere keer als je oorpijn hebt of je bent ziek als je koorts hebt of ziek als je in het ziekenhuis ligt. Kortom er zijn heel veel manieren van ziek zijn.

Daan is eigenlijk nooit ziek. We hebben een periode gekend waarin hij wekelijks ziek was. In die periode ging het op en af. Twee dagen ziek, drie dagen beter, een dag naar 't Zonnelicht, twee dagen thuis. In die periode kwakkelde Daan heel erg met zijn gezondheid. Ooronstekingen waren het meestal, maar ook keelonsteking of gewoon uit het niets hoge koorts. Sinds die periode, alweer zo'n drie jaar geleden, is Daan zelden tot nooit ziek. En dat is nu juist het probleem.

Bart en ik zijn namelijk degene die moeten beslissen of Daan ziek is of niet. Oké als hij koorts heeft, is het al snel duidelijk. Maar hoe zit dat dan met hoofdpijn? Buikpijn of misselijkheid? Oorpijn? Keelpijn? Daan kan het ons niet vertellen. Bovendien kan het ook twee kanten uit. Als hij zijn eten weigert is dat dan omdat hij het niet lekker vindt of omdat hij genoeg heeft of omdat hij misselijk is? Als hij naar zijn oren grijpt, is dit dan een oorontsteking of heeft hij gewoon jeuk? Daan heeft toch een vreemde verhouding met zijn oren en kan er erg weinig aan hebben. Even kijken of schoonmaken is er niet zomaar bij. Als hij veel drinkt, heeft hij dan dorst of een droge keel? En zo kan ik nog veel meer voorbeelden opnoemen. Ik vertrouw maar op mijn gevoel, probeer hem goed te observeren en in de gaten te houden. Al lukt dat niet altijd even goed.

We dachten namelijk dat Pleun de aanstichtster was van de keelonsteking van Gijs en Juul, zij was namelijk een paar dagen geleden koortsig en wilde niet eten en alleen veel drinken. Maar nu ik zo terug ga denken, zou het best mogelijk zijn dat Daan de eerste was. Hij heeft namelijk de vorige week erg slecht gegeten, zelfs zijn favoriete koeken ging er niet in als koek. Toen heb ik hier niet bij stil gestaan en zijn weigering van eten afgedaan als een kwestie van gedrag. Mijn hart breekt, zielige Daan, ben je ziek, wordt er ook nog gemopperd dat je zo slecht eet. Op zulke momenten baal ik flink, voelt het alsof ik gefaald heb en besluit ik om in het vervolg nog beter op te letten en nog beter naar Daan te kijken. Maar als het daarmee voorkomen kan worden, zou hier in huize Jansen nooit meer iemand ziek zijn.