Weekend weg

Vandaag is het dan zover. We gaan een weekend weg. Niet zomaar een weekend weg met ons gezin. Nee, we gaan een weekend weg met onze vriendengroep. En eigenlijk is dat best wel bijzonder! 17 volwassenen en 23 kinderen (waarvan Gijs de oudste is) in een huis dat gebeurd niet zo vaak en dat doe je niet even zomaar. En het bijzondere er aan is dat Daan ook mee gaat.

Op zich voor ons niks bijzonders, want Daan hoort bij ons gezin. Wij zijn aan Daan gewend en weten hoe om te gaan met Daan zijn nukken en streken. Wij weten van zijn nachtelijke avonturen, zijn driftbuien, zijn weglooppogingen, wij verstaan zijn gebrabbel. Zijn gewend aan zijn regelmaat dat voor hem een houvast en veiligheid is. Dat is namelijk ons leven van alledag.
Maar de rest weet dat dus allemaal niet. Natuurlijk weten ze wel wie Daan is, ze hebben hem allemaal meegemaakt op kinderfeestjes, met een sinterklaasviering, paaseieren zoeken en gewoon zomaar een bezoekje. Maar dat zijn natuurlijk maar een paar uurtjes en nu is het zo'n twee-en-een-halve dag. Dus jullie snappen dat ik er heel veel zin in heb, maar toch ook een beetje gespannen ben. Alhoewel ik dat niet wil toelaten. Daan pikt die spanning namelijk feilloos, hij heeft daar als het ware een neus voor.

Maar ergens ben ik er ook heel trots op en bovenal blij om. Allereerst het feit dat we worden uitgenodigd en mee worden gevraagd. Ondanks Daan horen we er gewoon bij. Dat dat ook anders kan, hebben we ook al ervaren. Er zijn vrienden waarmee het kontakt is verwaterd of waarmee we helemaal geen kontakt meer hebben, vaak door onbegrip en desinteresse. Dat speelt hier nu helemaal niet. Iedereen weet van Daan en Daan is ook voor hun gewoon Daan. Hij mag zijn zoals hij is.

Ook de kinderen spelen met Daan, kijken niet naar hem alsof hij van een buitenaardse planeet komt en komt het eens ter sprake dan zijn ze erg verbaasd om te horen dat het bij Daan anders gaat dan bij zichzelf. Daan is voor hun Daan, niks geks of raars aan hem. Daan is gewoon het broertje van Gijs, Juul en Pleun.

Door dit alles durf ik het aan om mee te gaan op een weekend weg. Met zijn allen in een groot huis. Gewoon een familie zijn, zoals er zoveel families zijn. We zijn eens een keer geen uitzondering, maar worden gezien als normaal. Daan hoort daar gewoon bij. En daar ben ik dus trots op! Zo'n grote vriendengroep met zoveel kinderen, daar horen wij dus gewoon bij!
Dus ik adem diep in, adem uit en adem in en adem weer uit. We gaan er een prachtig en gezellig weekend van maken met z'n allen. Het weer zit mee, want het wordt prachtig weer en ik laat de boel maar gewoon de boel en we zullen wel zien hoe alles gaat lopen. Ik ben er klaar voor!!!