Daan

maandag 2 december 2013

Verantwoord of niet?

Hup jongens, opschieten we moeten naar school. Daan is net, wat later dan anders, opgehaald door zijn chauffeur en ik sta gejaagd in de gang. Hup,hup, jassen aan. Kom op, een beetje door doen nu. Drie kinderen in jas met tas staan eindelijk klaar om naar school gebracht te worden. Ik open de auto en terwijl ik controleer of ze echt alles bij hebben en de lichten uit doe, maakt Gijs mijn ramen condensvrij. Lief van hem, om mij te helpen. Maar hij weet dat het anders nog langer duurt voor we kunnen gaan rijden. En Gijs houdt graag de controle en wil dus ook erg graag op tijd op school zijn. Een fijne eigenschap met als bijkomend voordeel dat hij 's winters ook al snel in zijn kleren zit om de auto alvast te gaan krabben.

Deze ochtend hoefde we niet te krabben, er zat alleen wat condens op de ramen en dat was er al af gewist door Gijs. Langzaam reden we de straat uit. Ik wilde net wat gas gaan geven, toen ik ineens schrok. Van links kwam ineens een fietsend schoolkind aan. Hij twijfelde, maar besloot toen toch gewoon voorrang te nemen. Ik trapte op mijn rem, anders had ik hem zeker geraakt. Het kind schatte ik niet ouder dan een jaar of negen. Ik keek om me heen, maar zag nergens een ouder die mee fietste. Het kind was helemaal alleen. Onderweg naar school en bijna zover om de drukke weg vlakbij ons huis over te steken. Ik hield mijn hart vast.

Ik verbaasde me over de gemakzucht waarmee dit kind zomaar alleen naar school mocht fietsen. Waar zijn de ouders van dit kind? Moeten ze werken? Of overschatten ze hun kind? Vinden ze het wel makkelijk dat hun kind zelf naar school wil? Het was niet verantwoord, ik kreeg er gewoon buikpijn van als ik er aan dacht dat dit kind helemaal niet verkeersveilig is. Geen enkele of minimale kennis van verkeersregels. Geen verkeersexamen afgelegd op school, de snelheid van auto's niet in kunnen schatten. Pas vanaf een jaar of elf, twaalf kunnen kinderen inschatten hoe hard een auto rijdt. Tot die tijd zien ze dat niet. Ze zien wel de auto aankomen, maar niet hoe snel hij dichterbij komt.  

Misschien ben ik te voorzichtig, maar ook al weet ik dat onze kinderen iets wel kunnen, ook de omgeving speelt hierin een rol. Weten ze hoe te reageren in bepaalde situaties? Ook al fietst je kind zelfstandig naar school. Je blijft toch verantwoordelijk voor je kind. Natuurlijk moet je je kinderen op een gegeven moment los gaan laten en je kunt niet tot hun achttiende mee blijven fietsen. Soms heb je ook geen keuze hierin, maar er zal vast ook een andere oplossing te vinden zijn. Alleen moet je daar soms wat meer moeite voor doen of kost het je meer organisatie.

Ondertussen fietste het kind door, richting de drukke weg. Ik reed ook door, maar keek nog wel even in mijn spiegel om te zien of hij veilig de overkant had gehaald. Gelukkig zag ik hem aan de overkant van de weg doorfietsen. Opgelucht haalde ik adem.

1 opmerking:

  1. Heel herkenbaar! Ik zie hier ook kinderen gaan dat ik mezelf afvraag waar je als ouder mee bezig ben....

    BeantwoordenVerwijderen