Ooh,appuh tuk

'Appuh' zei Pleun en wees naar de fruitmand. Daan kwam er ook bij staan en keek hoe ik een appeltje schilde voor Pleun. Ik sneed de appel eerst over de helft en daarna schilde ik hem in vieren. Op het moment dat er twee stukken appel op het aanrecht vielen, zei Daan 'Oooh, appuh tuk.' Ik keek hem vol verbazing aan. De tranen sprongen in mijn ogen, ik gaf hem een dikke kus, maar daar snapte hij niks van. 'Nei, nei', was zijn antwoord en hij duwde me weg. Maar wat was ik trots op hem.

Ruim vier jaar geleden hadden we dit niet durven dromen. Toen bestond zijn vocabulaire alleen uit diverse klanken. Oeoeoeoeoeoe, hihihihihihihihi, haaaaaaaaaaa, mammammammammam. We hoorden bepaalde periodes niks anders dan een bepaalde klank. Daan was duidelijk aan het experimenteren met zijn stem. Na een tijdje wisselde hij dan (gelukkig) van klank. Vaak was dat als wij er een beetje dol van werden, misschien voelde hij dat wel aan.

In ieder geval waren we apetrots toen hij ineens bewust 'papa' en 'mama' ging zeggen. En langzaamaan kwamen er steeds meer woordjes bij. 'Jijs' was ook een erg bekende, net zoals 'niet' en 'mee'. Daan had de smaak te pakken en ging met de logopediste mee. Vanaf toen ging het ineens super snel. Van het ene op het andere moment maakte hij twee-woordzinnetjes, hij kon steeds beter aangeven wat hij wel en nog belangrijker NIET wilde. Hij snapte dat wij hem begrepen, hij begreep dat hij zich zo duidelijk kon maken. Al vlug begrepen de opa's en oma's ook wat hij bedoelde en niet lang daarna viel het vrienden ook steeds meer op. Daan begon te praten, zijn woordenschat werd zo groot en duidelijk dat de mensen die Daan regelmatig zagen hem ook begrepen. Op dit moment zingt hij hele liedjes, nog niet helemaal verstaanbaar, maar we horen aan de melodie welk liedje hij zingt. Het klopt van het begin tot het einde.

En zo was daar gisteren ineens zijn conclusie 'ooh,appuh tuk.' Ik was, en ben nog steeds zo trots op hem. Hij maakte een mooie zin, hij legde een verband tussen het een en het ander, trok daaruit een conclusie en verwoordde die. Hij maakte me aan het lachen, want eigenlijk was de appel ook stuk, alleen hebben wij een ander beeld bij stuk. Ik had nooit gedacht dat ik van Daan ook een prietpraatje op kon schrijven. Lieve, knappe Daan van ons, ik hoop op nog veel meer prietpraatjes van jou!