Logé???

Het begon allemaal vanmorgen vroeg. Het was de eerste maandag na een relaxte vakantie van vier weken lang. Bart ging weer aan het werk, Daan ging naar 't Zonnelicht. Ondanks dat de vakantie voorbij was, had ik toch ook wel weer zin in vandaag. Eindelijk weer eens een normaal ritme, dingen kunnen doen die de overige weken zijn blijven liggen. Op de een of andere manier leven we toch een ander ritme als manlief thuis is. Ik zat vol energie en was van plan om vandaag eens even flink gas te geven, zodat ik de rest van de week lekker met de kinderen kon genieten van het mooie weer. Het zomerweer dat zolang op zich heeft laten wachten. Eerst zouden we Daan wegbrengen, daarna de wekelijkse boodschappen doen en eenmaal thuis zou ik eens flink gaan soppen,poetsen,wassen en bovenal opruimen.

Ik had er zin in, totdat ineens de deurbel ging. 's Morgensvroeg net nadat Bart weg was. Wie belt er toch in godsnaam zo vroeg aan? Toen ik de deur opendeed stond daar een vrouw. Slank postuur, blond haar, hier en daar wat sproetjes op haar gebruinde gezicht en ze lachte vriendelijk naar me. Ondertussen werkten mijn hersenen op volle toeren. Wie was dit? Wat kwam ze doen? Vaag kende ik haar nog ergens van. De vraag was alleen waarvan?

Verrek!!! Ineens wist ik weer waar ik haar van kende. 'Mag ik binnenkomen?' vroeg ze liefjes. 'Nou, nee. Eigenlijk niet.' probeerde ik nog, terwijl ik de deur dicht wilde duwen. Helaas, ze had haar voet er al tussen gezet en wrong zich naar binnen. 'Ik ben net terug van vakantie en dacht 'ik ga eens langs bij je. Het is tenslotte al zolang geleden dat we elkaar zagen. Ik heb je gemist.' Nou, ik jou niet hoor, dacht ik. Was maar lekker op vakantie gebleven. Heb ik helemaal geen moeite mee!

'Blijf je lang?' vroeg ik. Ineens zag ik de twee koffers die ze bij zich had. 'Zolang als nodig' antwoordde ze met een tandpasta-glimlach. Een glimlach die ik wel van haar gezicht kon slaan, want ik zat helemaal niet op een logé te wachten. Bovendien waar moest ze slapen? Ons huis heeft vijf slaapkamers, allemaal bezet door onszelf en onze kinderen. Ik stelde voor dat ze in de houten schuur in de tuin mocht slapen, maar gek genoeg trapte ze daar niet in.
Wat moest ik nu? Ik had ineens een extra logé erbij. Iemand waar ik helemaal niet op zat te wachten. Moest ik iedereen gaan inlichten over onze logé, weer tig keer hetzelfde verhaal vertellen. Ze zou vast weer overal mee naar toe gaan, bestraffend kijken als ik iets deed wat niet in haar straatje past. Hoe had ze toch ons huis gevonden? Ik dacht toch echt dat ik ons adres voor haar erg geheim had gehouden.

Er zat niks anders op, dan me er bij neer te leggen. Ik zou er het beste van moeten maken. Misschien kwam het dan toch nog goed tussen ons. En zou ik haar nog aardig gaan vinden. Dus daar zaten we dan 's morgens in de vroegte. Sonja en ik. Ik schonk een kopje thee in, terwijl Sonja haar ,inmiddels bekende, eierkoeken uit een koffer haalde. 'Vertel maar eens, wat is je streefgewicht?' vroeg ze. Het lijnen kan beginnen!