Topscoorder

Toen Daan als klein babymensje werd geboren, een dag na de uitgerekende datum, kreeg hij meteen zijn eerste test. De APGAR-score. Hij scoorde wonderwel drie tienen en toen de test werd herhaald wederom drie tienen. Wat waren we trots en blij, onze zoon was gezond en hij had een prachtige APGAR-score. Hoe belangrijk kan iets voor je zijn? Toen was dat in ieder geval erg belangrijk voor ons. Als we nu terugkijken op de geboorte van al onze kinderen, is Daan de enige van de vier die ineens drie tienen haalde. Hij scoorde het beste van allemaal.

Hoe vreemd kan het zijn? Bijna zes jaar later, hebben zijn broer en twee zusjes al zijn scores allang en breed ingehaald. Maar om nou te zeggen dat Daan niet meer scoort. Daan scoort zowat nog beter dan zijn broer en zusjes. Alleen scoort hij meer op zijn eigen tempo. Een tempo wat niet mee gaat in het tempo van anderen. Maar hij scoort nog steeds.

Neem nu bijvoorbeeld het lopen. Hij zou 'nooit' gaan lopen, aldus de neuroloog zo'n vijf jaar geleden. De beste man had vast een vooruitziende blik, want Daan loopt inderdaad ook nooit...hij rent. Daan heeft een grote moeite met wandelen en lopen zoals de meeste mensen dat doen. Waar op andere gebieden zijn tempo echt stukken lager ligt dan het gemiddelde, ligt op wandel (en zo ook op fiets)-gebied zijn tempo ver boven dat gemiddelde. Je houdt hem nauwelijks bij.

Ook op het gebied van taal, scoort Daan nog steeds. Hij scoort zelfs steeds meer en vaker. Zijn woordenschat is verdriedubbelt en hij kletst en zingt de oren van je hoofd. Wie had ooit gedacht dat we eens zouden verzuchten of Daan alsjeblief even stil kon zijn. We zijn al vergeten hoe stil hij de eerste drieëneenhalf jaar van zijn leven is geweest.

Onze andere kinderen scoren op hele andere gebieden. Gijs heeft bijvoorbeeld een prachtig rapport, gaat naar groep vier, is erg sociaal en geliefd in zijn klas en is een lief en zelfstandig kind met een groot verantwoordelijkheidsgevoel. Juul is enthousiast aan het zindelijk worden, kan al heel verzorgend en moederlijk op Daan afstappen en hem aan de hand mee nemen om te helpen. Juul weet eigenlijk bijna alles en zou zo zelfstandig kunnen gaan wonen. Pleun is de kleinste van het stel, maar met een opgeheven vingertje en de inmiddels legendarische zinnetjes 'pattop'  en 'mannie' weet ze hier in huis haarfijn hoe alles werkt en hoe ze iemand het beste aan kan pakken. Het mag wel duidelijk zijn dat pattop, pas op betekent en mannie betekent mag niet. Ze stapt trots en fier rond en deinst er niet voor terug om met Gijs eens even flink op de trampoline te springen.

En toch...hoe goed onze andere kinderen ook scoren, Daan blijft voor ons toch de topscoorder van ons gezin. We hopen dat hij nog heel lang blijft scoren en zo een leuk leven bij elkaar scoort...