Zomer

Wat een weertje was het de afgelopen dagen. En we hebben ook nog een aantal mooie dagen met lekkere temperaturen in het verschiet. Het is heerlijk weer en zo hoort vakantie te zijn. Met dit mooie weer komen ook de strakkere hemdjes en korte rokjes te voorschijn. En nu het zo ontzettend warm is, ook de, voor mij persoonlijk, wat minder leuke kledingstijl, de bikini's. Die rokjes en die hemdjes gaan nog wel, alhoewel ik me toch het prettigste voel in een wijde trui. Maar die bikini. Tja, in een trui zwemt het zo moeilijk he? Maar goed, ik voel me absoluut niet op mijn gemak in mijn tankini.Dat heeft zo z'n redenen.

Het begint eigenlijk al met mijn kleur, ik ben echt wit, spierwit. Zoals je soms duitse mensen op het strand ziet, zo wit ben ik. Van dat 'net-na-de-winter-wit'. We hebben geen zonnebank, daar wordt je weer zo nepbruin en rimpelig van en gezond is het volgens mij ook niet. Bovendien lig ik me daaronder alleen maar te vervelen, ga ik allemaal denken wat er nog moet gebeuren in plaats van met te ontspannen. Ook heb ik me eens een keer geprobeerd met een zelfbruiner in te smeren, maar het resultaat was niet datgeen wat mij beloofd werd. Ik zat vol met vlekken, het leek wel of ik een of andere ziekte had. Alleen mijn handen waren bruin ondanks dat ik ze zorgvuldig had geschrobd en gewassen. Wel tig keer.

Daarna is mijn decolleté nu niet bepaald minder bedeeld. Om het met een mannelijke term uit te drukken, 'ik heb een flinke bos hout voor de deur. Wat mij betreft zou het wel (veel) minder mogen zijn. Als ik ze zou delen met andere, dan kan ik met mijn cupmaat 3 mensen van borsten voorzien. Ik sjouw, pluk en hijs, om te zorgen voor wat optisch bedrog en heb de illusie dat ze zo misschien wel kleiner lijken dan ze werkelijk zijn. Zitten ze eenmaal goed en op hun plek en bekijk ik ze van bovenaf, dan weet ik dat ik mezelf voor de gek houd. Maar gelukkig kan ik mijn eigen tenen nog zien.

Zit en hangt mijn boezem dan eindelijk goed, blubbert mijn buik weer onder dat tankinitopje vandaan. Moet ik daar weer gaan sjorren en passen en meten. Mijn buik inhouden werkt op dit moment niet meer, althans ik zie niet dat ik hem inhoud en mijn borsten lijken daardoor nog meer omhoog te komen. Dus moet dat topje toch echt wat naar beneden worden getrokken. En jawel hoor...ploep! Daar zijn ze weer. Borsten weer terug op hun plaats duwen en het topje iets minder ver naar beneden trekken.

Is dat eenmaal klaar, moet ik mijn broekje nog goed doen, maar meestal zit dat wel snel goed. Het meeste overtollige vet zit echt op mijn bovenste gedeelte van mijn lijf. Zit mijn tankini dan eindelijk goed, kom ik ert achter dat ik mijn benen nog had moeten ontharen. Witte melkflessen, met haar, dat ziet er echt afgrijselijk uit, dus vlug nog maar even scheren. Natuurlijk scheer ik mezelf te gehaast en snijd daarbij in mijn been. Kan er ook nog bij, dit maakt het echt compleet.

Kortom heel dat zwem-en bikinigebeuren is nu niet datgene wat me zo blij maakt, tijdens dit mooie weer. Ietsje minder warm of regen zou voor mij dus ideaal zijn. Net niet warm genoeg voor een zwembadje in de tuin of regen. Jammer jongens, maar vandaag kunnen we echt niet gaan zwemmen. Ik kan er natuurlijk ook voor kiezen om geen badje op te zetten of niet te gaan zwemmen, maar onze kinderen willen natuurlijk ook afkoelen. Dus zet ik me maar over mijn schaamte en onzekerheid heen en zit ik puffend aan het zwembad in de zon, in mijn tankini. Mijn trui heb ik maar zolang in mijn tas gestopt.