Gisteren mocht
Daan zijn nieuwe schoenen komen passen. Niet zomaar schoenen uit een schoenenwinkel.
Nee, speciaal op maat gemaakte schoenen voor Daan zijn rare voeten.
Orthopedische schoenen noemen ze dat met een sjiek woord. Maar eigenlijk zijn
het gewoon schoenen welke passend zijn gemaakt voor Daan zijn super smalle
voetjes, met van die gekrulde kleine teentjes. Doe er ook nog een snufje
platvoet bij en je snapt waarom Daan speciale schoenen nodig heeft.
Al sinds zijn
eerste paar speciale schoenen komen we bij Paul en zijn team. Zij kennen Daan en
ons dus al heel wat jaartjes. En we zijn er nog steeds welkom en mogen er nog
steeds graag komen. Maar gisteren was het dus de dag waarop Daan zijn
allereerste paar orthopedische schoenen op mocht gaan halen. Nadat we al een
paar keer eerder waren geweest om zijn voeten te laten gipsen voor de vorm, de
mal op maat hebben laten maken, waren nu de schoenen dan echt klaar.
Voor degene die
niet weten waar Adams Orthopedische Schoentechnieken zit, even een korte
uitleg. Dit bedrijf zit in het centrum van Tilburg. Aan een straat van waaruit
je een mooi uitzicht hebt op de Tilburgse kermis. Daan is een groot fan van de
tilburgse kermis. Al is het alleen om te kijken, want hij durft nergens in.
Afgelopen zomer waren we weer bij Adams en toen was het toevallig ook kermis.
Wat een feest was dat, want de Super Booster stond bijna bij hen voor het raam.
Sindsdien vraagt Daan iedere keer of het misschien wel kermis is. En wil hij
altijd een door het raam kijken. Lekker met zijn handen en neus er tegen aan,
zodat daarna de raam weer opnieuw gezeemd moet worden, maar Daan mag dat. De
Tilburgse kermis is er echter alleen maar in de zomer, dus het was iedere keer
een kleine teleurstelling dat er geen kermis was.
Zo ook kwam gisteren
dus ook de vraag of er misschien wel kermis was. En of hij even mocht kijken. Maar als er kermis is, is Daan alleen maar
bezig met de kermis en kun je alles aan hem vragen, maar je schiet er eigenlijk
niks mee op. Toevallig was ik ’s morgens langs een plein gereden waar ze dit
jaar voor het eerst een winterkermis hebben opgebouwd. Dit plein was echter
vanuit Adams niet te zien. Maar voor de zekerheid checkte ik toch eerst even
het uitzicht vanuit de etalage. Ik zag geen kermis, naar mijn idee kon Daan
door het raam kijken en konden we de schoenen passen. Helaas Daan, zei ik nog,
er is geen kermis. Die komt alleen als het heel warm is.
Tot mijn verbazing
begon Daan te stuiteren van blijdschap. Joehoe, riep hij, ik zie de kermis. Ik
zie grote palen van de kermis. Paul en ik keken elkaar verbaasd aan en checkten
beide het uitzicht. En inderdaad er was een grote paal te zien. Nee joh Daan,
dat is een hijskraan zei ik. Maar Daan liet zich niet zomaar afschepen. Ik zie
nog een paal, zei hij. En warempel er stonden toch echt twee palen. Ik
probeerde het nog een keer door te zeggen dat er daar heel veel gebouwd werd en
dat ze daarom twee hijskranen hadden neergezet. Het leek te werken, want Daan
leek zijn focus weer op de nieuwe schoenen te kunnen richten. Maar op dat
moment werd de bal afgeschoten. Zo’n bal waarvan twee palen de elastiek op
spanning zetten en dan een bal de lucht in schieten. Om alles compleet te maken
zette de draaimolen, welke tot die tijd niet opgevallen was, zijn lampjes aan
en begon te draaien.
Daan stuiterde
alle kanten op. Joehoe, het is kermis. Mag ik in de draaimolen? Mag ik? Mag ik?
En waar is de Booster/ En de autootjes? Mag ik in de draaimolen?
Paul zette de
stoel voor de raam, deed zijn schoenen aan. Maar Daan had er al geen oog meer
voor. Het is kermis, joepie! Vind je je schoenen mooi, vroeg Paul aan Daan.
Zonder zijn blik van het raam af te wenden, beaamde Daan dat hij het mooie
schoenen vond. Ook op de vraag of ze lekker zaten, kwam een bevestigend
antwoord. Met meteen daarop de vraag of we naar de kermis konden? En of hij in
de draaimolen mocht.
Er was niks meer
met Daan te beginnen, zijn focus lag alleen nog maar op de draaimolen en de
kermis die er toch echt was. Er zat niks anders op dan ’s middags een rondje
langs de kermis te rijden en wat betreft zijn schoenen, die hebben we
meegenomen en over een paar weken gaan we nog een keer terug. Mocht het dan nog
kermis zijn, dan hopen we natuurlijk dat Paul zijn ramen geblindeerd heeft….
Geen opmerkingen:
Een reactie posten